تواضع آنان با آن عظمت مقامشان درس اخلاق و زندگى بياموزند و به ياد آنان مى‌آورد كه خداوند خانه محترم خود را كه زيارتگاه تمام بندگانش مى‌باشد از پاره‌هاى سنگ ظاهرا بى‌مقدار قرار داد تا بندگان خود را بيازمايد كه متواضعان و مطيعان از گردن‌كشان و متكبران تميز داده شوند، و اين است سخن امام (ع):

«پس اى مردم از كيفر الهى و عقوبت او، كه دامنگير زورمندان و مستكبران پيش از شما شد عبرت بگيريد و بيانديشيد كه چگونه صورتهاى ناز پرورده و پهلوهاى نرم و نازكشان بر روى خاكهاى قبر نهاده شده، به خدا پناه بريد از پى‌آمدهاى خودخواهى و تكبر، چنان كه از گرفتاريهاى روزگار به او پناه مى‌بريد.

اگر حق تعالى به يكى از بندگانش اجازه كبر ورزيدن و خود بينى مى‌داد، رخصت اين كار را به پيامبران و فرشتگان خاص خود مى‌داد، اما خداوند خود بينى و كبر ورزى را براى آنان ناپسند داشت و تواضع و فروتنى را شايسته ايشان دانست بدين سبب آنان نيز رخسارهاى خود بر زمين نهاده و چهره‌ها بر خاك ساييدند و در برابر مؤمنان و خدا پرستان بالهاى تواضع گشودند و آنها مردمى مستضعف بودند، خداوند آنان را به گرسنگى آزموده و به انواع مشقت مبتلا و به امور ترس‌آور امتحانشان فرمود و از ناشايسته‌ها آنان را خالص و پاك ساخت. پس از روى نادانى و عدم آگاهى به موارد آزمايش و امتحان، خشنودى و خشم خدا را به دارايى و داشتن فرزند ندانيد و آنها را ملاك كار مپنداريد به دليل اين كه خداوند در قرآن كريم مى‌فرمايد «أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ‌ [1]» و گاهى خداوند برخى بندگانش را كه استكبار مى‌ورزند و خويشتن‌