در اين عبارات سخنانى را كه از قول رسول اكرم براى مردم نقل مىشود
بر شمرده است، صدق و كذب از ويژگيهاى خبر است ولى حقّ و باطل اعمّ از اين دو است، زيرا
شامل افعال نيز مىشود، و ناسخ و منسوخ، عام و خاص و متشابه را نيز فرا مىگيرد.
(49906- 49903) و امّا الحفظ، مقصود از كلمه «حفظا» چيزى است كه از
بيان رسول خدا بطور كامل حفظ شده باشد، «وهم» سخنى است كه در آن غلط و اشتباه رخ
داده باشد مثلا خيال كرده كه عامّ است در صورتى كه خاصّ مىباشد يا ثابت بودن آن
را تصور كرده در حالى كه نسخ شده باشد، و جز اينها.
(49927- 49907)
و قد كذب على رسول اللَّه (ص) على عهده .... النّار،
از جمله دروغهايى كه بر پيامبر بستهاند اين است كه مردى عباى آن
حضرت را به سرقت گرفت و نزد گروهى از مردم آمد و گفت: پيامبر عبايش را به عنوان
نشانى به من داده است، كه فلان زن را به من تزويج كنيد، مردم گفتار او را
نپذيرفتند، و بلافاصله كسى را براى تحقيق خدمت حضرت روانه كردند، در آن حال مرد
دروغگو برخاست و آب نوشيد، مارى او را گزيد و در حال بمرد، پيامبر كه جريان را
شنيد به على (ع) فرمود: شمشير را بگير و برو، و چون او را يافتى و دست بر او پيدا
كردى، وى را به آتش بسوزان، پس على (ع)، به قصد يافتن او آمد و او را يافت و دستور
سوزاندن وى را صادر فرمود.
اين نمونهاى از دروغها بود كه بر پيامبر بسته شده و در متن خطبه به
آن اشاره فرموده است.
بايد بدانى كه دانشمندان در توضيح اين مطلب كه بر پيامبر (ص) ناگزير
دروغ مىبندند دليلى آورده و گفتهاند: از پيامبر (ص) روايت شده كه فرمود:
«بزودى بر من دروغ مىبندند [1]» اگر اين حديث، راست و درست باشد ناگزير