و گويا زمين لرزه‌هاى خود را، جلو آورده و سينه‌هايش را پهن كرده است، و دنيا از اهل خود، دست كشيده و آنان را از تحت حفظ خود بيرون ساخته است، پس تمام دنيا مانند يك روز گذشت و يا مثل يك ماه به سر رسيد و تازه آن كهنه و فربه آن لاغر شد، در جايگاه تنگ و كارهاى درهم و بزرگ، و در ميان آتشى كه آزارش شديد و آوازش بلند و زبانه‌اش افروخته، فريادش خشمناك و سوزندگى آن زبانه‌دار، كه فرو نشستن ندارد، و هيزم آن پر شعله، تهديد آن ترسناك، قعرش ناپيداست اطرافش تاريك، ديگهاى آن بسيار گرم و كيفرهاى آن رسوا كننده مى‌باشند، «وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً [1]،» اين گروه از عذاب ايمن و از سرزنشها رها و از آتش دور شده‌اند و بهشت به سبب ايشان آرامش يافته و از منزل و قرارگاه خود شادمان مى‌باشند، اينها كسانى هستند كه در دنيا كارهايشان نيك و چشمهايشان گريان بود، شبهايشان در دنيا به سبب توبه و استغفار، روز، و روزهايشان از ترس و بى‌توجهى به دنيا، شب بود و از اين رو خداوند بهشت را جايگاه و خوشى را پاداش آنان قرار داد، و آنها به بهشت و اهل آن سزاوارترند، در حالى كه با سلطنتى هميشگى و نعمتى ثابت و برقرار همراه مى‌باشند.

پس اى بندگان خدا، رعايت كنيد آنچه را كه رستگارتان به مواظبت از آن، سود مى‌برد و تبهكارتان با تباه ساختن آن زيان مى‌بيند، و با كردارهايتان بر مرگ‌هايتان پيشى گيريد، زيرا شما گروگان چيزى هستيد كه پيش فرستاده‌ايد و جزا داده مى‌شويد به آنچه مقدم داشته‌ايد و گويا، مرگ شما را دريافته پس نه امكان بازگشت و نه گذشت از لغزش برايتان مانده است، از خدا مى‌خواهيم كه ما، و شما را به پيروى از خود و رسولش وادار سازد، و با افزونى رحمتش از ما، و شما درگذرد، به جاى خود بنشيند، و بر گرفتاريها شكيبا باشيد، و دست و شمشيرهايتان‌