كرده است چون سبب رهايى و نجات انسانها از همه هلاكتهاى اخروى و كيفر گناهان مى‌باشد و چه بسا ممكن است كه موجب خلاصى يافتن از برخى خطرهاى دنيا مى‌باشد كه با نبودن تقوا آدمى را تهديد مى‌كند.

(54154- 54152) 5- با تقوا، هر جوينده‌اى به مقصد خود مى‌رسد، اگر مراد از اين مقصد امر آخرتى باشد كه بسيار روشن است زيرا باعث ثواب آخرت مى‌شود و اما اگر با توجه به دنيا حساب كنيم از آن جهت است كه بسيارى از مردم را مى‌بينيم كه با شعار اهل تقوا و تظاهر به آن وسيله رسيدن به خواسته‌هاى دنيوى و موفقيت در كوششهاى خود را فراهم مى‌كنند.

(54157- 54155) 6- تقوا نجات مى‌دهد كسى را كه بخواهد از كيفر و عذاب الهى خلاصى يابد.

(54160- 54158) 7- صفت هفتم تقوا، و تنال الرغائب يعنى به وسيله تقوا دسترسى به خواسته‌ها پيدا مى‌شود و چون شارح معناى اين عبارت را با جمله و ينجح الطالب (كه شرح آن در شماره 5 بيان شد) يكى دانسته در نتيجه مى‌گويد: در هر دو صفت از صفات ششگانه بالا براى تقوا سجع متوازى به كار رفته است‌ [1].

(54162- 54161)

هشدار بر غنيمت شمردن فرصت و تعجيل در كار خير مقصد دوم:

امام (ع) در اين قسمت چند دليل كه در ذيل ذكر مى‌شود، انسان را متوجه كرده است كه در مدت عمر فرصت را غنيمت شمرده و در انجام دادن اعمال نيك بكوشد.

(54166- 54163) 1- دليل اول اين كه دنيا تنها جايى است كه فرصت كار و بالا رفتن و عمل انسان به پيشگاه حق تعالى در آن وجود دارد امّا پس از مرگ قدرت كار كردن از دست مى‌رود.