مقايسه با بيماريهاى سخت و علاج ناپذيرى كه در اين دنيا به انسان مى‌رسد، مى‌توان بطور اجمال، مختصرى از آن را تصوّر كرد، تا جايى كه صاحب رسالت (ص) در حال احتضار به درگاه خدا عرض مى‌كند: «خداوندا: مرا در سكرات موت يارى فرما [1].»

چيزى كه پيامبر خدا با كمال ارتباطى كه با حق تعالى دارد، از آن به خدا پناه ببرد، معلوم است كه چه اندازه ناگوار و دشوار است. توفيق از خداوند است.