(1192) 192- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است:

أَيُّهَا النَّاسُ- لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ- فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ- وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ- أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا يَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ- وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ؟ ثَمُودَ؟ رَجُلٌ وَاحِدٌ- فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا- فَقَالَ سُبْحَانَهُ‌ فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ‌- فَمَا كَانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ- خُوَارَ السِّكَّةِ الْمُحْمَاةِ فِي الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ- أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَكَ الطَّرِيقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ- وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِي التِّيهِ (48966- 48894)

[لغات‌]

(سكّة): آهن سر گاو آهن كه به وسيله آن زمين را شخم مى‌زنند (خوارها): صداى آن (آهن گاو آهن) در زمين (الأرض الخوّارة): زمين سست، ضعيف‌

[ترجمه‌]

«اى مردم! در راه هدايت و رستگارى از كمى اهل آن بيم نداشته باشيد، زيرا مردم در پيرامون سفره‌اى گرد آمده‌اند كه مدّت سيرى آن كوتاه، و گرسنگى آن دراز است.

اى مردم! خشنودى و خشم (بركارى) مردم را در كنار هم قرار مى‌دهد (و در پاداش و كيفر شريك يكديگر مى‌سازد) ناقه ثمود را تنها يك تن پى كرد ليكن چون همگى آنها به اين كار رضا دادند، خداوند عذاب خود را بر همه‌