مراد از اين مؤمنان آنانى هستند كه در آيه شريفه مذكور توصيف شده‌اند.

(48672- 48644) 6- فرموده است پيامبر خدا (ص) در مورد نماز خود را به رنج مى‌افكند، و خداوند به او دستور داده بود كه بر آن مواظبت كند، چنان كه فرموده است: «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها» و با اين كه آن حضرت مژده بهشت را براى خويش داشت فرمان الهى را نسبت به خود امتثال و كسانش را به نماز امر مى‌كرد، روايت شده است كه پيامبر گرامى (ص) تا آن اندازه به نماز ايستاد كه هر دو پايش آماس كرد، و چون در اين باره به او گفته شد، آن حضرت فرمود: آيا بنده سپاسگزار خداوند نباشم؟ و اين حديث خود روشنترين دليل بر بسيارى فوايد نماز و اهميّت فضيلت آن است.

بايد دانست علاوه بر اين كه قرآن امر به نماز را تأكيد مى‌كند، در فضيلت آن اخبار بسيارى وارد شده و ما در ذيل خطبه‌اى كه با عبارت: إنّ أفضل ما يتوسّل به المتوسّلون إلى اللّه سبحانه الإيمان به و برسوله آغاز مى‌شود در اين باره توضيح داده و به قدر كافى در باره فضيلت آن سخن گفته‌ايم.

(48682- 48674) دوّم: موضوع ديگرى را كه امير مؤمنان (ع) دستور محافظت و پاسدارى از آن را فرموده زكات است. زكات در كتاب الهى و از نظر فضيلت همواره با نماز قرين و با هم ذكر گرديده است، از اين رو امام (ع) فرموده است: زكات با نماز قرار داده شده است، و پس از آن به اسرار آن اشاره، و فرموده است: جعلت ... قربانا لأهل الإسلام، و ما اين سخن را در آينده توضيح خواهيم داد.

(48728- 48683)

امام (ع) با ذكر عبارت فمن أعطاها تا طويل النّدم.

به شرطى كه در صورت تحقّق آن، زكات موجب تقرّب به خداوند است اشاره، و با بيان اين كه قبول آن، منوط به اين است كه از روى رغبت و با طيب نفس ادا شود، راز اين تكليف را بيان فرموده است.

در شرح خطبه‌هاى پيش و نيز در ذيل همين خطبه دانسته شد كه از اقسام انفاق كنندگان مال كسانى هستند كه در باره زكات به مقدار واجب آن بى‌كم و