خداوند بخواهيد، و با مهر قرآن به سوى خدا رو آوريد، و آن را وسيله خواهش از بندگانش قرار ندهيد، زيرا بندگان خدا نمى‌توانند با چيزى گراميتر از قرآن به پروردگار رو آورند، و هم بدانيد كه قرآن شفاعت كننده‌اى است كه شفاعتش مقبول است و گوينده‌اى است كه سخنش پذيرفته است و كسى را كه قرآن در روز رستاخيز شفيع شود مورد شفاعت قرار گرفته، و هر كس قرآن در قيامت از او بدگويى كند گفتارش به ضرر او مورد قبول قرار مى‌گيرد، زيرا در روز قيامت ندا كننده‌اى فرياد مى‌كند: «آگاه باشيد امروز هر كشت كننده‌اى گرفتار كشته خود و دچار فرجام كار خويش است جز آنان كه بذر قرآن را كشته و آن را ذخيره خود ساخته‌اند، بنا بر اين شما از كشت كنندگان و پيروان آن باشيد، و آن را راهنماى راه پروردگارتان قرار دهيد و براى اصلاح نفس خود از آن اندرز بگيريد و در صورت مخالفت، انديشه‌هايتان را متّهم سازيد، و خواستهاى خود را نادرست بدانيد. كار كنيد، كار كنيد، پس از آن توجّه به پايان كار، به پايان كار، استوارى استوارى، سپس شكيبايى شكيبايى، پرهيزگارى پرهيزگارى، همانا براى شما عاقبتى است كه بايد خود را به آن برسانيد، و نيز براى شما نشانه و راهنمايى است كه بايد بدان راه جوييد، و براى اسلام مقصد و هدفى است كه بايد به آن برسيد، و با به جا آوردن آنچه خداوند بر شما واجب كرده و تكاليفى كه بيان و مقرّر فرموده از گرو حقّ او بيرون آييد، من شاهد و گواه شما هستم و در روز رستاخيز از جانب شما اقامه حجّت مى‌كنم.

آگاه باشيد آنچه از پيش مقدّر شده بود واقع گشته و قضاى جارى خداوند به تدريج ظهور يافته است، و من بنا به وعده خداوند و حجّت او سخن مى‌گويم كه فرموده است: «إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» و شما ربَّنا اللّه (پروردگار ما خداست) را گفته‌ايد پس در عمل به كتاب او استقامت ورزيد و در انجام دادن اوامر او استوار، و در طريقى كه شايسته بندگى اوست پا بر جا باشيد و از آن پا بيرون ننهيد و در اين راه بدعت پديد نياوريد و با