اسرار قدسى است، و اطلاق واژه فهم بر آنچه گفته شد مجاز و از باب اطلاق نام مسبّب بر سبب مى‌باشد.

(20628- 20625)

7- و لبّا لمن تدبّر:

چون لبّ به معناى عقل است، در اين جا نيز مانند جمله پيش واژه عقل براى اسلام بر سبيل مجاز آمده اگر چه مسبّب آن است، و در اين جا منظور عقل لملكه و مراتب بالاتر آن است، زيرا اسلام و قواعد و احكام آن، نيرومندترين وسيله براى دست يافتن به بالاترين مراتب خرد مى‌باشد.

(20632- 20629)

8- و آية لمن توسّم:

منظور كسى است كه در جستجوى راه حق و يافتن اهداف آن است، و اسلام براى چنين كسى نشانه و علامت است كه اگر بدان راه يافت در طريق هدايت قرار گرفته است.

(20636- 20633)

9- و تبصرة لمن عزم:

مراد كسى است كه تصميم بر انجام دادن مقصود خود گرفته است، و اسلام براى او مايه بينش است كه بتواند مقصود خود را به گونه شايسته انجام دهد.

(20640- 20637)

10- و عبرة لمن اتّعظ:

معناى اين جمله آشكار است، زيرا اسلام با بيان احوال امّتهاى گذشته و آنچه روزگار بر سر آنها آورده براى كسى كه پند آموز و موعظه پذير باشد در راه حركت به سوى خدا نيكوترين مايه عبرت است.

(20644- 20641)

11- و نجاة لمن صدّق:

اسلام براى كسى كه رسالت پيامبر (ص) را تصديق كند و به آنچه از جانب خداوند براى بشر آورده ايمان آورد، مايه رستگارى است، زيرا پذيرش اسلام براى او در دنيا موجب رهايى از قتل و شمشير دين و در آخرت باعث رستگاريش از عذاب خداوند است، و اطلاق نام نجات بر اسلام از باب اطلاق نام مسبّب بر سبب مى‌باشد.

(20648- 20645)

12- و ثقة لمن توكّل:

يعنى اسلام مايه وثوق و اعتماد كسانى است كه بر خداوند توكّل كنند، زيرا مشتمل بر وعده‌هاى گرانقدر اوست، و به سبب اطمينان بر آن است كه توان توكّل بر خدا را مى‌يابند.

(20652- 20650)

13- راحة لمن فوّض:

يعنى كسى كه بحث و تدقيق در مسائل را رها و به‌