مرتبه آن را برتر از آن قرار داده كه نادانان و مشركان بر آن غلبه و در صدد انهدام آن بر آيند و بتوانند نور آن را خاموش سازند، سپس امام (ع) به ستايش اسلام پرداخته، و صفاتى را كه شارع آن يعنى خداوند متعال بدان بخشيده به شرح زير بيان كرده است:

(20601- 20598)

1- جعله أمنا لمن علقه:

آشكار است كه اسلام براى كسى كه بدان چنگ زند در دنيا از قتل و در آخرت از عذاب الهى پناهگاه است.

(20605- 20602)

2- و سلما لمن دخله:

يعنى اسلام با كسى كه در آن وارد شود روش مسالمت دارد، و در اين عبارت، اسلام اوّلا به حرم تشبيه شده است كه هر كس در آن پا نهد، در امن و سلامت خواهد بود، و ثانيا به دلاور پيروزى تشبيه شده كه رفتارش مسالمت آميز است، زيرا هر كس آن را بپذيرد و در آن داخل شود جان و داراييش محفوظ مى‌ماند و مانند اين است كه اسلام با او مسالمت و مصالحه كرده است كه آنچه را مايه آزار و ناراحتى اوست پس از ورود به اسلام دنبال نكند.

(20610- 20606)

3- و برهانا لمن تكلّم به:

يعنى در اسلام براهين و دلايل آشكار موجود است.

(20615- 20612)

4- شاهدا لمن خاصم به:

شاهد، اعمّ از برهان است زيرا جدل و خطابه را نيز شامل است.

(20620- 20617)

5- نورا يستضاء به:

يعنى اسلام نور است كه از آن كسب روشنى مى‌شود، در اين جمله نور را، براى اسلام استعاره آورده، و با ذكر استضاء، كه به معناى روشنى خواستن است، آن را ترشيح داده و كامل فرموده است جهت مشابهت ميان اسلام و نور اين است، كه انسان در راه خود به سوى خدا و به دست آوردن بهشت از اسلام پيروى مى‌كند و از آن دستور مى‌گيرد.

(20624- 20621)

6- و فهما لمن عقل:

اسلام فهم است براى كسى كه آن را درك كند، و چون فهم عبارت است از خوب آماده بودن ذهن براى پذيرش چيزهايى كه بر او وارد مى‌شود، دخول در اسلام، و پرورش دادن نفس بر اساس احكام و مقرّرات آن نيز سبب بزرگى براى حصول آمادگى ذهنى جهت تابش و پذيرش انوار الهى و فهم‌