اندام پوشيده مى‌شود همچنان كه شعار جامه زيرين و متّصل به بدن است و دثار جامه‌اى است كه بر بالاى آن پوشيده مى‌شود و در ظاهر قرار دارد، واژه‌هاى مطايا (مركب‌هاى سوارى) و زوامل (شتران باركش) را بدين مناسبت كه آنان بار گناهان را به دوش مى‌كشند استعاره آورده است، واژه انّما كه ادات حصر است اشاره به اين است كه همگى حركات و اعمال آنها بر خلاف قانون شرع بوده و جز خطا و گناه نمى‌باشد، پس از اين آن بزرگوار سوگند ياد مى‌كند كه پس از او بنى اميّه خلافت را ناگزير رها مى‌كنند و در اين جا لفظ تنخّم (آب بينى يا اخلاط سينه را بيرون افكندن) را استعاره فرموده است كه بيانگر زوال حكومت از آنهاست و گويى آنان حكمرانى را قى مى‌كنند، و يا مانند اخلاط سينه آن را بيرون مى‌افكنند و اين به ملاحظه شباهت حكومت و خلافت آنها به اخلاط و آب بينى است، اين كه فرموده است آن را نخواهند چشيد و طعم آن را نخواهند يافت اشاره است به اين كه پس از اين ديگر حكومت به آنها باز نخواهد گشت، كلمه ما در جمله ما كرّ الجديدان به معناى مدّت است، و مراد از جديدان شب و روز است و ذكر اين عبارت كنايه از طول مدّت است و هم آگاهى دادن است از آنچه در آينده واقع خواهد شد، از پيامبر گرامى (ص) نقل شده است كه آن حضرت خبر داد كه بنى اميّه پس از او خلافت را تصاحب خواهند كرد و آنها را نكوهش فرمود. به همين گونه مفسّران در تفسير قول خداوند متعال: «... وَ إِذْ قُلْنا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحاطَ بِالنَّاسِ وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْناكَ إِلَّا فِتْنَةً ... [1]» از آن حضرت روايت كرده‌اند كه در اين رؤيا پيامبر (ص) مشاهده كرد كه بنى اميه مانند بوزينگان بر منبر او جست و خيز مى‌كنند و پس از نزول آيه مذكور آن حضرت به همين گونه آن را تفسير فرمود، و اين امر او را اندوهگين ساخت و به دنبال آن فرمود: شجره ملعونه، بنى اميّه و بنى مغيره‌اند، همچنين از آن حضرت روايت شده كه فرموده است: