4- صفت خير البريّة طفلا يعنى در خرد سالى از همگان بهتر بود، زيرا چنان كه مى‌دانيم ملاك برترى و فضيلت، كردار نيك و پايدارى در راه خداست، و چون آن حضرت از آغاز كودكى و خرد سالى به سبب داشتن اين صفات از همه برتر بود، امام (ع) فرموده است: كه او در كودكى از همگان بهتر بود.

5- صفت و أنجبها كهلا يعنى در بزرگسالى از همه بزرگوارتر و برگزيده‌تر بود، زيرا بزرگوارى و برگزيدگى مستلزم داشتن صفات بزرگوارانه و برگزيدن و به كار بستن فضيلتهاى عالى انسانى است، و آن حضرت در جوانى و بزرگسالى معدن هر فضيلت و در پيرى برگزيده‌ترين آنان بوده است واژه‌هاى طفلا و كهلا نيز بنا بر اين كه در جمله حالند منصوب شده‌اند.

6- صفت أطهر المطّهرين شيمة يعنى خوى و سرشت او از همه پاكان، پاكيزه‌تر بود، زيرا آن حضرت متمّم مكارم اخلاق و كامل كننده آنها بود و هر صفت خوب و خوى نيكويى از آن حضرت كسب شده است، لذا سرشت او از همه پاكيزه‌تر و خلق و خوى او از همه فاضل‌تر و كريمانه‌تر بود.

7- صفت أمطر المستمطرين ديمة يعنى بذل و بخشش او از همه بيشتر بود، ديمه به بارانى گويند كه رعد و برق در آن نباشد، و در اين جا صفت ابرى را كه در آن اميد چنين بارانى است براى آن حضرت استعاره فرموده و با واژه. ديمة اين استعاره ترشيح شده است، و اين كنايه از منتهاى جود و احسان آن حضرت است، چنان كه آن بزرگوار وقتى شب فرا مى‌رسيد به خانه باز مى‌گشت و هر چه زر و سيم در خانه يافت مى‌شد، صدقه مى‌داد و چيزى از آنها به صبح باقى نمى‌ماند. شيمة و ديمة در جمله تميز مى‌باشند.

(20313- 20299)

فرموده است: فما احلولت لكم الدّنيا في لذّاتها ... تا من بعد.

روى سخن با بنى اميّه و امثال آنهاست، و از اين كه پس از پيامبر (ص) بر دنيا دست يافته و از آن كام گرفته‌اند و بدان شادمانند آنها را سرزنش مى‌كند و يادآورى مى‌فرمايد كه اينان با اين كارها به مخالفت با سنّت پيامبر (ص)