(أمدّ): وقت (وليجة): راز دار، كسى كه از ميان خانواده، و عشيره راز
دار انسان است (رصّ الأساس): بنيان را استوار كرد (اشتيال): بلند شدن (ماروا):
حركت كردند.
[ترجمه]
«دوران (نافرمانى و گناه) آنان به درازا كشيد براى اين كه رسوايى خود
را به كمال رسانند، و مستوجب عقوبتها و دگرگون شدن نعمتها شوند، تا اجل آنها به سر
رسيد، و گروهى از اين فتنهها آسودگى يافتند، و دست از نبرد با آنها باز داشتند،
امّا همان خدا پرستان و ايثارگران راه حقّ، براى پايدارى و مبارزه با آنها بر خدا
منّت ننهادند و ايثار جان خويش را در راه او بزرگ نشمردند، تا اين كه فرمان الهى
به دوران اين گرفتارى پايان داد، اينان در اين هنگام آگاهى و بينش خود را با
شمشيرهايشان حمل كردند، و به فرمان راهنماى خود، به پروردگار خويش تقرّب جستند، تا
اين كه خداوند پيامبرش را به سوى خويش فرا خواند، گروهى به گمراهى نخست خويش
بازگشتند، و راههاى باطل و آراى فاسد، آنها را به هلاكت كشانيد، و بر دوستانى جز
خدا و رسول اعتماد كردند، و پيوند خود را با غير از خويشاوندان پيامبر (ص) برقرار
ساختند، و از كسانى كه به دوستى آنان فرمان داده شده بودند، دورى گزيدند، و بناى
استوار دين را از جاى خود منتقل كردند، و در جايى كه شايستگى نداشت بنيان نهادند،
آنها معادن همه گناهان، و درهاى ورودى همه گمراهان، به وادى جهل و ضلالتند، آنها
دچار امواج متلاطم حيرت و سرگردانى شدند، و به روش آل فرعون در مستى غفلت فرو
رفتند، برخى تنها به