فضيلت او داورى و نزاع مى‌كنند، و آنان را بيم مى‌دهد كه خداوند اسرارشان را مى‌داند و به آنچه در دل دارند آگاه است، و غرض از تكاليفى كه بر عهده مردم گذارده جز اين نيست كه آنها را بيازمايد تا عمل كدام يك نيكوتر باشد. معناى آزمايش خالق را از خلق پيش از اين مكرّر شرح داده‌ايم. مراد از كشفة نيز امتحان و آزمايش است، سپس در دنباله اين سخنان كسانى را كه مى‌پندارند از او برترند مورد پرسش قرار مى‌دهد، بايد دانست كه اينها دسته‌اى از اصحاب بودند كه هر كدام در يكى از علوم، ادّعاى برترى مى‌كردند، يكى مدّعى بود كه به واجبات احكام دين آگاهتر است، ديگرى ادّعا داشت كه قرائت قرآن را بهتر مى‌داند، يكى هم خود را داناتر به احكام حلال و حرام قلمداد مى‌كرد، و اين را از پيامبر خدا (ص) روايت كرده‌اند كه: زيد بن ثابت از ميان شما به واجبات احكام داناتر، و أبىّ به قرائت قرآن آگاهتر است، اين را نيز از آن حضرت نقل كرده‌اند كه فرموده است: على از همه شما به داورى بيناتر است، پرسش امام (ع) از اينها بر سبيل انكار است از اين رو ادّعاى آنها را نادرست شمرده است، بارى، اگر آنچه را روايت كرده‌اند و ذكر كرديم درست باشد با توجّه به اين كه داورى نيازمند همه آن فضيلتهايى است كه آنها براى ديگران ادّعا كرده‌اند ثابت مى‌شود كه على (ع) بر آنها برترى دارد، زيرا طبق همين روايات آن حضرت داراى همه فضايلى است كه هر كدام از ديگران يكى از اين فضيلتها را داراست، و اگر اين روايات آنها نادرست باشد با توجّه به انوار فضايل بى‌شمار آن حضرت كه آفاق را پر كرده و بر صفحه دلها نقش بسته است، افضليّت آن بزرگوار از هر جهت ثابت است، و به همين علّت هم سخنان آن دسته از صحابه كه چنين ادّعاهايى را داشته‌اند تكذيب شده است.

سپس امام (ع) به انگيزه‌اى كه آنها را وادار به اظهار چنين ادّعاهايى كرده است اشاره مى‌كند و فرموده است: أن رفعنا اللّه يعنى: خداوند مرتبه ما را در دنيا و آخرت بالا برد و بر عموم مردم برترى داد، أن و ما بعد آن بنا بر اين كه مفعول له است‌