كدام يك نيكوتر است، تا ثواب، پاداش نيكوكار و عقاب، كيفر بدكردار باشد.

كجايند آنانى كه به دروغ و با گردنكشى ادّعا كردند كه راسخان در علمند نه ما، زيرا خداوند ما را برترى داده و آنان را پست گردانيده، و به ما بخشش كرده، و آنان را محروم فرموده، ما را در حريم لطف خود وارد، و آنان را از دايره عنايت خويش بيرون ساخته است به واسطه ماست كه هدايت درخواست مى‌شود، و كورى جهل بر طرف مى‌گردد، بى‌شك امامان و پيشوايان دين از قريشند، و نهال وجود آنان در اين تيره غرس شده و از تبار هاشمند، جز آنان كسى سزاوار خلافت نيست، و حاكمان ديگر شايستگى امامت و پيشوايى اين امّت را ندارند.»

[شرح‌]

اين خطبه داورى است ميان او و برخى از اصحاب كه در باره برترى آن حضرت نزاع مى‌كردند.

(28680- 28654)

فرموده است: بعث رسله ... تا سبيل الحقّ.

اين سخن بر اساس گفتار خداوند متعال است كه فرموده است: «رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ‌ [1]» منظور از لسان صدق زبان دين است كه در پرتو فروغ رسالت گويا، و به نور حقّ مشتعل و فروزان است، مراد از سبيل الحقّ راهى است كه انسان را به خدا مى‌رساند، راهى كه پيامبران و اولياء او براى راهنمايى به آن يكزبانند. اين كه سخنان خود را با اين مطلب كه مشتمل بر ذكر فضيلت پيامبران است آغاز كرده براى اين است كه مقام برتر پيامبر اكرم (ص) را اثبات فرمايد.

(28739- 28681)

فرموده است: ألا إنّ اللّه ... تا بواء.

اين سخنان به منزله تهديد كسانى است كه در باره برترى حسب و مرتبه‌