نيز از اين خطبه است:

وَ ذَلِكَ زَمَانٌ لَا يَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ- إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ- أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى وَ أَعْلَامُ السُّرَى- لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ وَ لَا الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ- أُولَئِكَ يَفْتَحُ اللَّهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ- وَ يَكْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ- أَيُّهَا النَّاسُ سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ- يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ- أَيُّهَا النَّاسُ- إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَعَاذَكُمْ مِنْ أَنْ يَجُورَ عَلَيْكُمْ- وَ لَمْ يُعِذْكُمْ مِنْ أَنْ يَبْتَلِيَكُمْ- وَ قَدْ قَالَ جَلَّ مِنْ قَائِلٍ- إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ‌ (20065- 19981)

[ترجمه‌]

«... و آن زمانى است كه از تباهيهاى آن كسى جز مؤمنان بى‌نام و نشان رهايى نيابند، آنانى كه اگر در جايى حضور يابند شناخته نمى‌شوند، و اگر غائب باشند كسى جوياى آنها نيست، اينان چراغهاى هدايتند، و براى سالكان راه حق در ظلمات جهل، نشانه‌هاى روشنند، آنها در راه ايجاد فتنه و مفسده گام بر نمى‌دارند، و به بازگو كردن عيبها و خطاهاى ديگران نمى‌پردازند، و بيهوده‌گويى و ياوه سرايى نمى‌كنند، آنان كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمت خويش را به روى آنها باز مى‌كند، و سختيهاى عذاب خويش را از آنها بر طرف مى‌سازد.

اى مردم! بزودى شما را زمانى فرا مى‌رسد، كه اسلام همچون ظرفى كه وارونه شود و هر چه در آن است بريزد باژگونه مى‌شود، اى مردم! خداوند شما را پناه داده از اين كه بر شما ستم كند امّا از اين كه شما را بيازمايد پناه نداده است، چنان كه فرموده است: «إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ‌ [1].»

[شرح‌]

(20122- 20066) شريف رضىّ گفته است: اين كه امام (ع) فرموده است: «كلّ مؤمن نومة»