كِتَابُ اللَّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ- وَ تَنْطِقُونَ بِهِ وَ تَسْمَعُونَ بِهِ- وَ يَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْضٍ- وَ يَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ- وَ لَا يَخْتَلِفُ فِي اللَّهِ- وَ لَا يُخَالِفُ بِصَاحِبِهِ عَنِ اللَّهِ- قَدِ اصْطَلَحْتُمْ عَلَى الْغِلِّ فِيمَا بَيْنَكُمْ- وَ نَبَتَ الْمَرْعَى عَلَى دِمَنِكُمْ- وَ تَصَافَيْتُمْ عَلَى حُبِّ الْآمَالِ- وَ تَعَادَيْتُمْ فِي كَسْبِ الْأَمْوَالِ- لَقَدِ اسْتَهَامَ بِكُمُ الْخَبِيثُ وَ تَاهَ بِكُمُ الْغُرُورُ- وَ اللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى نَفْسِي وَ أَنْفُسِكُمْ (27433- 27319)

[لغات‌]

(دمن جمع دمنة): آثار خانه و زندگانى مردم كه در زمينى باقى مانده و كهنه شده باشد، و نيز به معناى مزبله يا جايى كه در آن خاكروبه ريزند.

(غلّ): كينه و دغلكارى‌

[ترجمه‌]

«بدانيد در دنيا جز حيات و زندگى چيزى وجود ندارد جز اين كه دارنده‌اش از آن سير و دلتنگ مى‌شود، زيرا در مرگ براى خود آسايشى نمى‌يابد، و جز اين نيست كه آن (باور داشتن آنچه پس از مرگ واقع مى‌شود) به منزله حكمتى است كه دل مرده را زندگى، و كور را بينايى، و كر را شنوايى مى‌بخشد، و تشنه را سيراب مى‌كند و كمال بى‌نيازى و سلامت در آن است، به وسيله كتاب خدا حقايق را مى‌بينيد، و با آن سخن مى‌گوييد و با آن مى‌شنويد، بخشى از آن مفسّر و روشنگر بخش ديگر آن است، و برخى از آن بر بعض ديگر آن گواه است، در باره خداوند اختلافى ندارد، و كسى را كه با آن يار و دمساز است از خداوند جدا نمى‌گرداند.

شما در كينه ورزى و دغلكارى ميان خودتان همداستان شده‌ايد، و اين همدستى و اتّفاق شما مانند گياهى است كه بر سرگين حقد و حسد روييده باشد، شما در دلبستگى به آرزوهاى دور و دراز با يكديگر به دوستى، و در به دست آوردن مال و منال با همديگر به دشمنى پرداخته‌ايد، بى‌شكّ شيطان پليد شما را شيفته و دلباخته كرده، و غرور و فريب، شما را گمراه و سرگردان ساخته است، و من براى خود و شما از خداوند يارى مى‌طلبم.»