[لغات‌]

(اعتكرت): به هم آميخت و درهم شد (منبعق و منبعج): باران سيل آسا (مريع): فراوانى و سر سبزى (مخضلة): نمناك (خلّب): آنچه بر خلاف گمان باشد (مبتئس): اندوهگين (ضواحي): روستاهاى اطراف شهر (جهام): ابر تاريكى كه باران ندارد (مخائل): جمع مخيله به معناى ابرى كه در آن اميد باران است.

(ربيع): در اين جا به معناى باران است (نجاد): جمع نجد، زمين بلند (ودق): دانه باران (مسنتون): قحطى زدگان (سقيا): با ضمّ سين اسم و از مصدر سقى به معناى آب دادن است‌

[ترجمه‌]

«بار خدايا كوههاى ما از خشكسالى شكافته، و سرزمين ما را گرد و غبار فرا گرفته است، چهار پايان ما بسيار تشنه و در جايگاههاى خود سرگردانند، و از شدّت تشنگى همچون زنان فرزند مرده مى‌نالند، و از بسيارى رفت و آمد به چراگاهها و بانگ و فرياد در آبشخورهايشان به ستوه آمده‌اند.

بار خدايا! به ناله گوسفندان و نعره شتران رحم فرما.

بار الها! به سرگردانى آنها در گذرگاهها و ناله آنها در جايگاههايشان ترحم فرما.

بار پروردگارا! هنگامى به سوى تو بيرون آمده‌ايم كه خشكسالى مانند شتران نزار به ما رو آورده، و ابرهايى كه اميد باران به آنها بوده به ما پشت كرده‌اند، تو اميد غمزدگان و فرياد رس درخواست كنندگانى، در اين هنگام كه مردمان نوميد، و ابرها از باران باز داشته شده، و چرندگان هلاك گشته‌اند، تو را مى‌خوانيم كه ما را به كردارمان مؤاخذه نكنى، و به كيفر گناهانمان نگيرى، رحمت خود را به وسيله ابرهاى بارنده، و بهار پر آب و گياه، و گياهان خرّم و فرح‌انگيز بر ما بگستران، بارانى دانه درشت ريزان و فراوان كه زمينهاى مرده به آن زنده شود، و آنچه از دست رفته باز گردد.

بار خدايا! از تو آب طلب مى‌كنيم، آبى بر ما بباران، زنده كننده، سير آب‌