از مفاسد است، يكى ديگر از گناهان كبيره مى‌باشد و با استفاده از انواع نوشيدنيهايى كه مى‌تواند جانشين آن باشد، مجال گسترده‌اى براى خوددارى از اقدام به اين گناه در اختيار است.

عبارت «و ما احلّ لكم أكثر ممّا حرّم عليكم» يعنى: آنچه براى شما حلال شده بيشتر است از آنچه بر شما حرام گرديده نيز به همين معناست، و چون به هر چه واجب يا مستحبّ يا مباح يا مكروه است مى‌توان حلال گفت لذا آنچه براى انسان حلال و روا گرديده، از حرام كه يكى از اقسام تكاليف است بيشتر و مجال آن وسيعتر مى‌باشد.

پس از آن كه امام (ع) مصلحت انسان را در ترك آنچه از آن نهى شده، و بر او حرام گرديده بيان كرده امر به ترك آنها فرموده است، زيرا اگر انسان خود را بر سر يك راه خطرناكى ببيند كه در كنار آن راههاى امن بسيارى وجود دارد، عقل بالضّروره حكم مى‌كند كه انسان راه خطرناك را پيش نگيرد و طريق امن را اختيار كند.

(23776- 23733)

13- امام (ع) هشدار مى‌دهد كه مردم رفتن به دنبال كسب روزى را بر اشتغال به اداى واجبات الهى ترجيح ندهند

زيرا گذشته از اين كه پرداختن به اداى واجبات سزاوارتر است، خداوند روزى را براى انسان تضمين كرده، و كوشش در راه آن در واقع نوعى تحصيل حاصل است، سپس امام (ع) از اين كه مردم طلب روزى را بر اداى واجبات رجحان مى‌دهند، به گونه‌اى كه شنوندگان را ملامت‌آميز است به سخنان خود ادامه داده سوگند ياد مى‌كند، كه اين عمل نشانه اين است كه يقين آنها در باره اين كه خداوند روزى مردم را تعهّد و تضمين كرده متزلزل شده و دچار شكّ گشته‌اند، چنان كه در قرآن فرموده است: «وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ‌ [1]» و مراد، آسمان جود و سخاى بارى تعالى است، و