(مماهد: جمع ممهد): آرامگاهها، ميم اول زايد است علامت اسم مكان
(ثنيّت اليه): چشمها به سوى او بازگشت (ضغاين): كينهها (نوائر: جمع نائره): دشمنى
و خصومت (اقران): برادران نزديك به هم، افراد صميمى
[ترجمه]
«قرارگاه رسول خدا (ص) (حسب و نسب و يا محل تولدش مكه) بهترين قرارگاه
و جايگاه تولد و رشدش (يا پايگاه حكومتش مدينه) شريفترين جاهاست، در كانهاى كرامت
و بزرگوارى و آرامگاههاى سلامت و رستگارى پرورش يافت دل نيكوكاران به سوى او
متمايل و چشمان اهل بصيرت بدو خيره شد.
خداوند به وسيله آن بزرگوار كينهها را دفن كرد و شعلههاى دشمنى را
خاموش كرد. الفت و برادرى را در ميان افراد مؤمن بر قرار كرد، و اجتماع كفار را به
وسيله او پراكنده كرد و از ميان برد، ستمگران با عزت و شرف را خوار ذليل و مؤمنان
خوار را بدو شرف كرامت و عزت بخشيد.
كلامش بيان كننده حقايق، و سكوتش حكمت و دقايق را ترجمان بود.»
[شرح]
(18577- 18568) امام (ع) با كلمه مستقر اشاره به مكه كرده است،
بهترين مكان بودن مكّه بدين لحاظ است كه ام القراء و مطلوب خلق خدا و جايگاه كعبه
است.
احتمال ديگر در بهتر بودن مكّه اين است كه آن جايگاه جود و عنايت
خداوند مىباشد. و بديهى است كه بهترين مكان باشد.
لفظ «منبت و معدن» را از حسب و نسب پيامبر استعاره آورده است، جهت
استعاره بودن اين كلمات را بارها توضيح دادهايم.
(18580- 18578)
و «مماهد السّلامة»
جايگاه سلامتى و امنيّت مىباشد. اين عبارت كنايه از مكّه و مدينه و
اطراف اين دو شهر است كه جايگاه عبادت خدا و خلوتگاه راز و نياز با اوست كه به
همين لحاظ محلّ سلامتى و امن از عذاب الهى است.
چون سرزمين مكّه محلّ عبادت و پرستش خداوند قرار داده شده است، از