[لغات‌]

(مماهد: جمع ممهد): آرامگاهها، ميم اول زايد است علامت اسم مكان (ثنيّت اليه): چشمها به سوى او بازگشت (ضغاين): كينه‌ها (نوائر: جمع نائره): دشمنى و خصومت (اقران): برادران نزديك به هم، افراد صميمى‌

[ترجمه‌]

«قرارگاه رسول خدا (ص) (حسب و نسب و يا محل تولدش مكه) بهترين قرارگاه و جايگاه تولد و رشدش (يا پايگاه حكومتش مدينه) شريفترين جاهاست، در كانهاى كرامت و بزرگوارى و آرامگاههاى سلامت و رستگارى پرورش يافت دل نيكوكاران به سوى او متمايل و چشمان اهل بصيرت بدو خيره شد.

خداوند به وسيله آن بزرگوار كينه‌ها را دفن كرد و شعله‌هاى دشمنى را خاموش كرد. الفت و برادرى را در ميان افراد مؤمن بر قرار كرد، و اجتماع كفار را به وسيله او پراكنده كرد و از ميان برد، ستمگران با عزت و شرف را خوار ذليل و مؤمنان خوار را بدو شرف كرامت و عزت بخشيد.

كلامش بيان كننده حقايق، و سكوتش حكمت و دقايق را ترجمان بود.»

[شرح‌]

(18577- 18568) امام (ع) با كلمه مستقر اشاره به مكه كرده است، بهترين مكان بودن مكّه بدين لحاظ است كه ام القراء و مطلوب خلق خدا و جايگاه كعبه است.

احتمال ديگر در بهتر بودن مكّه اين است كه آن جايگاه جود و عنايت خداوند مى‌باشد. و بديهى است كه بهترين مكان باشد.

لفظ «منبت و معدن» را از حسب و نسب پيامبر استعاره آورده است، جهت استعاره بودن اين كلمات را بارها توضيح داده‌ايم.

(18580- 18578)

و «مماهد السّلامة»

جايگاه سلامتى و امنيّت مى‌باشد. اين عبارت كنايه از مكّه و مدينه و اطراف اين دو شهر است كه جايگاه عبادت خدا و خلوتگاه راز و نياز با اوست كه به همين لحاظ محلّ سلامتى و امن از عذاب الهى است.

چون سرزمين مكّه محلّ عبادت و پرستش خداوند قرار داده شده است، از