(حال كه اوصاف و علامات دوست خدا را شنيديد، نشانههاى دشمن خدا را
هم بشناسيد) امام (ع) مىفرمايد:
«و آن ديگرى بنده نادانى است كه خود را، با اين كه دانشى ندارد
دانشمند مىنامد. چنين شخصى، نادانى را از نادانان، و گمراهى را از گمراهان،
اقتباس كرده است! براى مردم از ريسمانهاى فريب و گفتارهاى دروغ دامهايى گسترانيده،
قرآن را با رأى و انديشه خود تفسير مىكند؛ و هواهاى نفسانى و باطل خود را حق جلوه
مىدهد. مردم را از پيشامدهاى عظيم، (به دروغ) خاطر جمعى مىدهد و گناهان بزرگ را
سهل و آسان وانمود مىكند.
سخنش اين است كه گرد شبهات نمىگردم، امّا در آنها قرار دارد! و
مىگويد از بدعتها بدورم، ليكن در ميان آنها خوابيده است! چهره چنين شخصى چهره
انسان، امّا قلبش قلب حيوان است! نه باب هدايت را مىشناسد تا از آن پيروى كند، و
نه ضلالت و گمراهى را تا از آن دورى جويد، (در حقيقت چنين فردى) مردهاى است كه
ميان زندگان زندگى مىكند.»