براى انجام كارهاى نيك ندارد. «تاكنون آنچه گفتيم مربوط به ضرر روانى و جانى شخص حسود بود امّا زيان جسمى حسود اين است كه حسادت موجب بيدار خوابى و سوء تغذيه مى‌شود و در نهايت، پريدگى رنگ، ضعف جسمى و فساد مزاج را به دنبال دارد.

با توضيح مطلب فوق روشن شد كه امام (ع) لفظ «اطل» را براى حسد، به اين دليل كه تمام انديشه‌هاى خير و نيكيها را از نفس انسان مى‌زدايد و مانع صفات ثابت نفسانى مى‌گردد، استعاره به كار برده است، خوردن حسد نيكيها را بدين سبب است كه شخص حسود مدام، غرق در حالات و نعمتهاى شخص مورد حسد مى‌باشد. اين حالت حسود را به از بين بردن هيزم به وسيله آتش تشبيه كرده‌اند، زيرا حسد و آتش، از اين جهت كه حسنات و هيزم را از بين مى‌برند شبيه يكديگرند.

(14431- 14427)

11- حضرت مردم را از دشمنى و خشم نسبت به يكديگر نهى مى‌كند

، و دليلى كه براى زشتى كينه توزى آورده است. تفرقه و جدايى است؛ زيرا چنان كه مى‌دانيم نظم امور جهان بر همكارى و هميارى است. همكارى، بوسيله انس گرفتن و رفت و آمد ميسور است؛ و از بزرگترين اسباب انس، دوستى و برادرى ميان مردم مى‌باشد. دوستى از امور مهمى است كه در شريعت اسلام مقرر شده است و بهمين دليل بود كه رسول خدا (ص) ميان اصحاب خود برادرى بر قرار كرد، تا دوستى آنها خالص، و انس و الفت‌شان، بى غش و همكارى و هميارى و وحدتشان در دين از روى صداقت باشد.

پيامبر خدا (ص) فرموده است: «انسان بوسيله برادر دينى‌اش بزرگوارى مى‌يابد، در رفاقت با كسى كه براى تو صلاح نمى‌داند آنچه براى خود، روا مى‌شمارد، خيرى نيست.» به همين دليل كينه و دشمنى ميان برادران ايمانى در شريعت نهى شده و مورد كراهت شديد است. چون موجب قطع رابطه و عدم‌