بدين هنگام است كه اعضاى رئيسه بدن به تدريج آشكار مى‌شوند و نخاع پديدار شده امتداد مى‌يابد؛ و با گذشت نه روز از اين حالت سر از دو شانه جدا و پهلو و شكم و پشت بعضا از يكديگر تميز داده مى‌شود. گاهى چهار روز ديگر كه سپرى شود و چهل روز كامل گردد نطفه بصورت جنين در مى‌آيد.

گاهى نطفه در سى روز به دوره جنينى مى‌رسد و گاهى در چهل و پنج روز، و نيز گفته‌اند كه حدّ معتدل آن سى و پنج روز است. در اين صورت پس از گذشت هفتاد روز جنين در رحم مادر حركت مى‌كند و در مدّت دويست و ده روز كه دقيقا هفت ماهگى است بدنيا مى‌آيد. ولى اگر دوران نطفه تا رسيدن به جنين بيش از چهل و پنج روز طول بكشد، پس از نود روز، در رحم مادر حركت انجام مى‌دهد و در دويست و هفتاد روز كه نه ماه است بدنيا مى‌آيد.

تمام اين نقل و انتقالات و مراحل مختلف تكامل در داخل رحم مادر به اراده خداوند به وسيله فرشته صورت‌گر انجام مى‌پذيرد. اگر پرده كنارى مى‌افتاد ما شكل‌پذيرى و تغييريابى اين خطوط را لحظه به لحظه مشاهده مى‌كرديم، امّا با وجودى كه صورتگر اين صحنه را نديده‌ايم، و چگونگى انجام كار را به عيان حسن نكرده‌ايم، مى‌گوييم: پاك و منزّه است، آن مقتدرى كه بر انجام امور، و آنچه بخواهد تواناست.

3- امام (ع) «علقه» را نهفته توصيف كرده است، چون «علقه» آن حالتى است كه هنوز صورت انسان به وى اضافه نشده است و بدين لحاظ صورت انسان در آن نهفته و مخفى است.

4- عرب، كودك را ما دام كه شير خوار است «رضيع»، و پس از دوران شيرخوارگى «وليد» مى‌نامد. به دوران نوجوانى كه رسيد «يافع» و با روئيدن مو بر پشت لبش «غلام» مى‌گويد. و هنگامى به او مرد مى‌گويد، كه بتواند خوب و بد را از يكديگر تشخيص داده، در مورد امور نظر بدهد. دوران بزرگسالى را نيز