بهر طرف حركت كند مانند دست و پا و مفاصل آنها را خلق كرد با همين تركيب و صورت ظاهرى كه در طول عمر به كار گرفته مى‌شوند و با بدنهايى كه به وظايف خود قيام كننده‌اند و دلهايى كه در پى كسب روزى و معاشند، نعمتهاى خداوند همگان را فرو پوشند است، و اسباب فضيلت را براى آنان فراهم كرده و با فراهم كردن وسايل عافيت آفتها را دور كرده است.

براى شما عمرهايى را مقدر كرده و مقدار آن را از شما مخفى داشته است.

از انسانهايى كه پيش از اين زندگى مى‌كردند براى شما عبرتهايى را بر جاى گذاشته است، انسانهايى كه زندگانى وسيع داشتند تا هنگامى كه مرگ گلويشان را گرفت وقت زيادى داشتند و اما قبل از آن كه به آرزوهاى فراوان خود برسند، مرگ آنان در رسيد، و بند خواهشهاى آنها را از هم گسيخت، در حالى كه براى سلامتى بدنها در بستر قبر از عمل صالح فرشى نگسترده و از گردش روزگار عبرتى نگرفته بودند.

پس آيا آن كه در جوانى و طراوت عمر زندگى مى‌كند، جز اين است كه منتظر پيرى و گوژپشتى و ناتوانى است؟ و آن كه در نهايت صحّت و سلامتى بسر مى‌برد جز اين است كه در معرض آفات و بيمارى قرار دارد؟ و آنان كه سالهايى طولانى در دنيا زندگى كرده‌اند اينك منتظر اوقات فنا و نابودى هستند كه بزودى فرا رسد و آنها را بدنياى ديگر منتقل كند. اين نگرانى لرزه و اضطراب بر اندامشان افكند، غصّه و اندوه گلويشان را گرفت و براى يارى خواستن از خويشان و عزيزان و همسران خود به هنگام احتضار بهر سو نگريستند! ولى آيا خويشان و اقرباى آنها غصّه و محنتشان را برطرف كردند؟ و آيا آه و ناله آنها سودى بخشيد؟ نه بخدا سوگند، هر يك از آنها به تنهايى در جايگاه مردگان، و تنگناى گور، در گرو اعمالش گرفتار آمد. مار و مورها و كرمها، پوست تنشان را دريدند، گذر زمان و تأثير زمين بدنها را پوساند، و بادهاى سخت حوادث دوران آثارشان را نابود ساخت، جسدها با آن همه طراوت و صفا و تازگى كه داشتند دگرگون شد، استخوانها با آن همه قوّت و استحكام پوسيد، و جانها در گرو بار سنگينى «گناه» ماند، در حالى كه به اخبار غيبى (كه انبيا از بهشت و دوزخ و كيفر اعمال در دنيا گوشزد كرده بودند و