نفس شريك كورى است» از نشانه‌هاى توفيق توقّف به هنگام حيرت و سرگردانى است، يعنى انسان موفّق هيچ وقت عمل خود و لحظه‌اى انديشه خويش را هر چند كه اندك هم باشد، بيهوده و معطّل نمى‌گذارد به اين منظور كه از گرفتاريهاى روز قيامت رهايى يابد.

رسول خدا (ص) در اين باره فرموده‌اند: «انسان در قيامت از سرمه چشم و از ذرّه گلى كه به انگشت خود بر دارد (فتيله كند) و نيز از اين كه لباس برادر دينى‌اش را لمس كند، سؤال شود.»

(12000- 11982) 5- از گناهش بترسد. ويژگى ديگر مرد خدا اين است كه از كيفر گناهش ترس دارد.

در بيان اين موضوع مطلبى كه بايد دانسته شود اين است كه در حقيقت ترس از كيفر گناه است نه خود گناه. ولى چون گناه موجب خشم خداوند و كيفر او مى‌شود، نسبت ترس را به گناه داده‌اند. پيش از اين ما حقيقت ترس و اميد را تعريف كرده شرح داده‌ايم.

6- قول و عمل خود را براى خدا خالص مى‌گرداند: باين توضيح كه تمام حالات، گفتار و رفتار خود را صرفا براى خداوند انجام مى‌دهد بلكه تا بدان حد خالص مى‌شود كه در نيّت هم توجّه به غير خدا ندارد، فكر و ذكرش همواره خدا است. در خطبه اوّل نهج البلاغه معناى اخلاص را شرح و توضيح داده‌ايم.

7- شخص مؤمن كارهاى شايسته انجام مى‌دهد. معناى صالح بودن عمل اين است، كه كار طبق رضاى خدا انجام گيرد.

8- براى خود ذخيره آخرت فراهم كند: منظور اين است كه تمام وظايف محوّله از جانب حق واجب و مستحبّ را انجام دهد و نهايت كوشش خود را براى به دست آوردن اجر اخروى به كار گيرد، تا براى روز نيازمندى، اندوخته‌اى داشته باشد.

9- از انجام محرّمات پرهيز داشته باشد. غرض از اين بيان حضرت امر به‌