(1073) 73- از خطبه‌هاى آن حضرت (ع) است‌

رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى- وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا- رَاقَبَ رَبَّهُ وَ خَافَ ذَنْبَهُ قَدَّمَ خَالِصاً وَ عَمِلَ صَالِحاً- اكْتَسَبَ مَذْخُوراً وَ اجْتَنَبَ مَحْذُوراً- وَ رَمَى غَرَضاً وَ أَحْرَزَ عِوَضاً كَابَرَ هَوَاهُ وَ كَذَّبَ مُنَاهُ- جَعَلَ الصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ وَ التَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ- رَكِبَ الطَّرِيقَةَ الْغَرَّاءَ وَ لَزِمَ الْمَحَجَّةَ الْبَيْضَاءَ- اغْتَنَمَ الْمَهَلَ وَ بَادَرَ الْأَجَلَ وَ تَزَوَّدَ مِنَ الْعَمَلِ (12029- 11964)

[لغات‌]

(حجزة): جايى كه كمربند را مى‌بندند.

(مراقبة): محافظت كردن.

(غرّاء): سفيد، روشن.

[ترجمه‌]

«خداوند بنده‌اى را كه گفتار حكمت‌آميزى را شنيد و آن را حفظ كرد بيامرزد. بنده‌اى كه داراى اين خصوصيات باشد اگر به سوى رشد و صلاح و هدايت دعوت شد به آن نزديك شود و كمر راهنما را محكم گرفته، خود را نجات دهد. همواره مراقب فرامين واجب حق تعالى باشد و از گناهش فراروى خود بترسد، اعمال خالص و بى‌عيب خود را قبل از وفات به دنياى ديگر ذخيره بفرستد.

كارهاى شايسته را مرتب انجام دهد آنچه از كارهاى نيك، قابل اندوخته كردن است براى خود اندوخته نمايد، و از اعمالى كه اجتناب از آن لازم است پرهيز كند.