(1065) 65- از سخنان آن حضرت (ع) است كه پس از شهادت محمد بن ابى بكر ايراد فرموده است‌

وَ قَدْ أَرَدْتُ تَوْلِيَةَ؟ مِصْرَ؟؟ هَاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ؟- وَ لَوْ وَلَّيْتُهُ إِيَّاهَا لَمَّا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَةَ- وَ لَا أَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَةَ- بِلَا ذَمٍّ؟ لِمُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ؟- فَلَقَدْ كَانَ إِلَيَّ حَبِيباً وَ كَانَ لِي رَبِيباً (11286- 11253)

[لغات‌]

(نهره): حركت براى دست يافتن به چيزى.

(فرصة): آنچه شخص در توان خود براى انجام كارى داشته باشد.

[ترجمه‌]

«قصدم اين بود كه هاشم بن عتبه را به ولايت مصر بر گمارم، و اگر چنين كرده بودم و هاشم را براى حكومت مصر مى‌فرستادم، ميدان را براى مهاجمان معاويه خالى نمى‌گذاشت و فرصت را از دست نمى‌داد البته منظورم بدگويى از محمد بن ابى بكر نيست چون او براى من بسيار دوست داشتنى است و از اين گذشته در دامنم تربيت يافته بود.»

[شرح‌] (11264- 11237)

امام (ع) محمد بن ابى بكر را به عنوان حاكم مصر تعيين كرد و به آن ديار فرستاد، پس از جنگ صفين و جريان حكميت معاويه به پيشرفت كارش اميدوار شد و چشم طمع به تصرف مصر دوخت از طرفى عمرو عاص با همين شرط كه‌