(فرصة): آنچه شخص در توان خود براى انجام كارى داشته باشد.
[ترجمه]
«قصدم اين بود كه هاشم بن عتبه را به ولايت مصر بر گمارم، و اگر چنين
كرده بودم و هاشم را براى حكومت مصر مىفرستادم، ميدان را براى مهاجمان معاويه
خالى نمىگذاشت و فرصت را از دست نمىداد البته منظورم بدگويى از محمد بن ابى بكر
نيست چون او براى من بسيار دوست داشتنى است و از اين گذشته در دامنم تربيت يافته
بود.»
[شرح] (11264- 11237)
امام (ع) محمد بن ابى بكر را به عنوان حاكم مصر تعيين كرد و به آن
ديار فرستاد، پس از جنگ صفين و جريان حكميت معاويه به پيشرفت كارش اميدوار شد و
چشم طمع به تصرف مصر دوخت از طرفى عمرو عاص با همين شرط كه