طَاعَتِهِمْ إِمَامَهُمْ فِي الْبَاطِلِ- وَ بِأَدَائِهِمُ الْأَمَانَةَ إِلَى صَاحِبِهِمْ وَ خِيَانَتِكُمْ- وَ بِصَلَاحِهِمْ فِي بِلَادِهِمْ وَ فَسَادِكُمْ- فَلَوِ ائْتَمَنْتُ أَحَدَكُمْ عَلَى قَعْبٍ- لَخَشِيتُ أَنْ يَذْهَبَ بِعِلَاقَتِهِ- اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ مَلِلْتُهُمْ وَ مَلُّونِي وَ سَئِمْتُهُمْ وَ سَئِمُونِي- فَأَبْدِلْنِي بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدِلْهُمْ بِي شَرّاً مِنِّي- اللَّهُمَّ مِثْ قُلُوبَهُمْ كَمَا يُمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ- أَمَا وَ اللَّهِ لَوَدِدْتُ أَنَّ لِي بِكُمْ أَلْفَ فَارِسٍ- مِنْ؟ بَنِي فِرَاسِ بْنِ غَنْمٍ؟ (5841- 5712)

[لغات‌]

(اعصار) [1]: بادى كه به تندى و سرعت بوزد و خاكها را برانگيزد.

(وضر): به فتح «ض» پس مانده غذا كه پس از خوردن در اطراف كاسه و ظرف مى‌ماند، به اصطلاح شارح چرك و كثافت ته ظرف. كنايه از هر چيزى كه سود آن اندك باشد.

(اناء): به فتح (أ) درخت خوش منظره تلخ به كسر (إ) به معنى ظرف است.

(اطّلع اليمن): به تصرف در آورده است يمن را.

(سيدالون): بزودى حكومت در دست آنها قرار گرفته، دولت را در اختيار مى‌گيرند.

(قعب): قدح بزرگ، كاسه با ظرفيت.

(ماث الشي‌ء): گداخت و ذوب كرد آن را.

[ترجمه‌]

«از مجموع بلاد تحت تصرف من جز كوفه كه اختيار آن در دست من است چه باقى مانده؟ اى كوفه، اگر، گرد بادهاى مخالف تو بوزد و در درون نيز دچار مخالفت شوم. خداوند تو را زشت گرداند! و از من بگيرد.» بعد گفته شاعر را مثل آورد.

به جان پدر خوبت اى عمرو! براى من از رسوبات و باقى مانده چربى ظرف، جز اندكى باقى نمانده (كنايه از باقى ماندن كوفه و از دست رفتن ديگر بلاد است) سپس فرمود: به من خبر رسيده كه بسر بن ارطاة، بر يمن تاخته، به خدا سوگند به گمان من دار و دسته معاويه به همين زودى بر شما چيره خواهند شد،