گذشتند؟» عرض كرد، آرى خود ديدم. امام (ع) فرمود: «به خدا سوگند از رود نگذشته و نخواهند گذشت، قتل‌گاه آنها پيش از رود قرار دارد. سوگند به آن كه دانه را شكافت و جنبندگان را زندگى بخشيد جز سه نفر آنان به نهر نخواهند رسيد، پيش از آن كه به اردوگاه كنار رود برسند خداوند آنها را خواهد كشت افترا زنان زيان مى‌برند.» پس از اين فرموده حضرت گروه زيادى از ياران امام (ع) يكى بعد از ديگرى آمدند، همان طور كه گزارشگر اول گفته بود گزارش كردند؛ حضرت حركت كرده، بر اسب سوار شد و به سوى نهر براه افتاد تا به كنار رود رسيد، و تمام خوارج را ملاحظه كرد كه غلافهاى شمشير خود را شكسته، اسبهايشان را پى كرده، به نوعى خاص بر زانوهاى خود نشسته، ذكر خاصّى را به صورت هماهنگ و با صداى بلند و غنادار مى‌خوانند.

روايت شده است كه جوانى از ياران حضرت، به هنگامى كه امام از محلّ خوارج و قتل‌گاه آنان خبر داد با خود گفت، سوگند به خدا، در نزد آن حضرت موضع مى‌گيرم، چنانچه ديدم از نهر گذشته‌اند، ناوك نيزه‌ام را در چشمش فرو خواهم كرد، آيا ادّعاى غيب دانى مى‌كند؟! امّا بر خلاف وسوسه باطنى من آنها را ديدم كه از نهر عبور نكرده‌اند. از اسب فرود آمدم و آنچه بر قلبم گذشته بود، با امام (ع) در ميان گذاشته و از آن بزرگوار طلب آمرزش كردم. حضرت فرمود: خداست كه تمام گناهان را مى‌آمرزد از خدا طلب آمرزش كن. در باره اين خبر غيبى كه حضرت فرمود: خوارج از ده نفر كمتر نجات مى‌يابند و از ياران من كمتر از ده نفر كشته مى‌شوند روايت شده است كه امام (ع) به ابو ايّوب انصارى كه ميمنه سپاه را داشت، فرمود، هنگامى كه با خوارج روبرو شديم بر آنها حمله‌ور شويد، به خدا سوگند، ده نفر از آنها نجات نخواهد يافت و از شما ده نفر هم كشته نمى‌شود. پس از قتل خوارج دريافتند كه از آنها نه نفر فرار كرده‌اند و از ياران امام (ع) هشت نفر كشته شده‌اند اين‌