(1054) 54- از سخنان آن حضرت (ع) است هنگامى كه يارانش تصور كردند حضرت در جنگ با شاميان كندى و درنگى دارد ايراد فرموده است.

أَمَّا قَوْلُكُمْ أَ كُلَّ ذَلِكَ كَرَاهِيَةَ الْمَوْتِ- فَوَاللَّهِ مَا أُبَالِي- دَخَلْتُ إِلَى الْمَوْتِ أَوْ خَرَجَ الْمَوْتُ إِلَيَّ- وَ أَمَّا قَوْلُكُمْ شَكّاً فِي أَهْلِ؟ الشَّامِ؟- فَوَاللَّهِ مَا دَفَعْتُ الْحَرْبَ يَوْماً- إِلَّا وَ أَنَا أَطْمَعُ أَنْ تَلْحَقَ بِي طَائِفَةٌ فَتَهْتَدِيَ بِي- وَ تَعْشُوَ إِلَى ضَوْئِي- وَ ذَلِكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَقْتُلَهَا عَلَى ضَلَالِهَا- وَ إِنْ كَانَتْ تَبُوءُ بِآثَامِهَا (10081- 10025)

[لغات‌]

(عشا الى النّار): با چشم ضعيف به سوى آتش راهنمايى شد.

(وباء بإثمه): بازگشت به سوى گناهش.

[ترجمه‌]

«امّا اين پندار شما، كه تا اين اندازه درنگ در امر كارزار براى اين است كه من از مرگ مى‌ترسم، گمانى نادرست و سخنى بى‌مورد است به خدا سوگند، من از اين بيمناك نيستم كه مرگ بر من در آيد و يا من بر مرگ وارد شوم و اين گفتار شما كه در باره جنگ با شاميان ترديد داشته باشم، نيز سخن نادرستى است به خدا سوگند، من هيچ روز دست از كار جنگ نكشيدم جز اين كه انتظار داشتم، گروهى از شاميان به من بپيوندند و هدايت شوند، و ديدگان كم فروغ خود را با نور هدايت من روشن سازند، و اين در نزد من دوست داشتنى‌تر است كه آنها را در حال گمراهى‌