(1047) 47- از خطبه‌هاى امام (ع) است كه هنگام حركت به سوى شام ايراد فرموده است:

: الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا لَاحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَفْقُودِ الْإِنْعَامِ وَ لَا مُكَافَإِ الْإِفْضَالِ- أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتِي- وَ أَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هَذَا الْمِلْطَاطِ حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرِي- وَ قَدْ رَأَيْتُ أَنْ أَقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَةَ إِلَى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ- مُوَطِّنِينَ أَكْنَافَ دِجْلَةَ- فَأُنْهِضَهُمْ مَعَكُمْ إِلَى عَدُوِّكُمْ- وَ أَجْعَلَهُمْ مِنْ أَمْدَادِ الْقُوَّةِ لَكُمْ (9399- 9339)

[لغات‌]

(وقب): هنگامى كه شب وارد شود.

(غسق): تيره و ظلمانى گردد.

(خفق النجم): ستاره پنهان گردد.

(مقدمة الجيش): اول سپاه.

(شرذمه): تعداد اندكى از افراد.

(اكناف): اطراف، نواحى.

(وطن البقعه استوطنها): جايى را براى خود وطن گرفت.

(امداد): جمع مدد نيرو گرفتن سپاه به وسيله سربازان تازه نفس.

[ترجمه‌]

«سپاس شايسته ذات مقدس خداست تا زمانى كه شب فرا رسد و تاريك گردد. سپاس پروردگار را سزاست تا زمانى كه ستاره بدرخشد و پنهان گردد شكر و حمد زيبنده خداوندى است كه هيچ كس از نعمت او بى‌بهره نيست و هيچ چيز با