پايمال كرد، فراوان است و در كتب تاريخ نقل شده، امّا ستمگران كه تصميم به انجام كارهاى زشت گرفته، طغيان كرده، و فساد براه انداختند و در نتيجه خداوند بر آنان شلّاق عذاب را نواخت و آنها را به سبب كردار بدشان كيفر داد- روشن است كه هيچ كس نمى‌تواند خدا را از انجام كارى كه اراده آن را كرده است باز دارد- گروه فراوانى هستند. از جمله افرادى كه به بدبختى دچار شدند عبارتند از:

1- زياد بن ابيه. نقل شده است كه زياد مردم را در مسجد كوفه جمع كرده، دستور داد به على (ع) دشنام دهند از وى بيزارى بجويند. او قصد داشت بدين سان آنها را بيازمايد، تا هر كس را كه تخلف ورزد به قتل رساند. هنگامى كه مردم در مسجد جمع بودند، دربان زياد به ميان مردم آمد؛ دستور داد همه مسجد را ترك كنند، زيرا امير زياد بن ابيه گرفتار شده بود. مى‌گويند در همان ساعت به بيمارى فلج دچار شد.

2- عبد اللّه پسر زياد كه به بيمارى خوره دچار شد 3- حجاج بن يوسف ثقفى كه شكمش پر از كرم گرديد، و براى آرام گرفتن كرمها مقعدش را داغ مى‌كردند، بدين سان بود تا بهلاكت رسيد 4 و 5- عمرو بن هبيرة و پسرش كه به بيمارى پيسى گرفتار شدند. 6- خالد قسرّى كه تا حدّ توان كتك خورده و سپس زندانى شد و در زندان از گرسنگى مرد.

نامبردگان فوق افرادى بودند كه به بلا، مبتلا شدند. امّا افرادى كه خداوند بر آنها كشندگانى را گماشت عبارتند از:

1- عبيد اللّه زياد. 2- مصعب بن زبير 3- مختار ابى عبيده ثقفى 4- يزيد بن مهلّب. سرگذشت مفصّل اين افراد در كتابهاى تاريخ نوشته شده است. طالب مى‌تواند به همان كتابها مراجعه كند.