(1040) 40- از خطبه‌هاى آن حضرت است‌

إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ- وَ مَا يَغْدِرُ مَنْ عَلِمَ كَيْفَ الْمَرْجِعُ- وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِي زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَكْثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ كَيْساً- وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِيهِ إِلَى حُسْنِ الْحِيلَةِ- مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ- قَدْ يَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِيلَةِ وَ دُونَهَا مَانِعٌ- مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْيِهِ- فَيَدَعُهَا رَأْيَ عَيْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَيْهَا- وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِيجَةَ لَهُ فِي الدِّينِ (8796- 8728)

[لغات‌]

(جنّة): چيزى كه به وسيله آن از سلاح و مانند آن استتار شود.

(قلّب الحوّل): شخصى كه در اختيار و انتخاب كارها و شناخت امور بسيار متحول و دگرگون عمل مى‌كند.

(انتهاز): پيشدستى كردن در كارها.

(فرصة): وقتى كه امكان انجام كار باشد.

(حريجه): دورى از بدى و گناه.

[ترجمه‌]

«وفادارى و راستگويى قرين يكديگرند، من سپرى نگاهدارنده‌تر از (عذاب سخت دوزخ) از وفاى به عهد سراغ ندارم.

آن كس كه بداند بازگشتش به كجاست و چگونه كيفر كردارش را مى‌دهند، هرگز با كسى مكر نمى‌كند، ولى ما در زمانى واقع شده‌ايم كه بيشتر مردم فريب و مكر را زيركى فرض كرده و بى‌خردان اهل مكر را، زيرك و سياستمدار پنداشته‌اند.

اين مكّاران و نادانان را چه مى‌شود، خدا آنها را بكشد! مرد زيرك و كاردان،