1- چون قدرت بر جمع‌آورى مال ندارند، براى آن كوشش و چاره‌جويى نمى‌كنند.

2- با اين كه قدرت بر گردآورى مال دنيا ندارند امّا بسختى در پى گردآورى آن هستند. گروه اخير نيز به دو دسته تقسيم مى‌شوند:

الف: تلاش و كوشش در آن حدّ است كه فرمانروايى و پادشاهى را به دست آورند.

ب: كوشش و تلاش آنها براى امورى است كه پايينتر از حدّ امارت و يا سلطنت باشد اگر خداخواهان را به اين چهار گروه دنيا طلب بيفزاييم، مطابق فرمايش حضرت پنج دسته مى‌شوند. چهار دسته را امام (ع) مورد ملامت و سرزنش قرار داده و دسته پنجم را ستوده است.

(7327- 7310)

گروه اول كه همان دنيا طلبان قدرتمند بر گردآورى مال و منال و جاه و مقام باشند

در قسم دوّم گفتار حضرت (ع) آمده‌اند كه فرمود: و منهم المصلّت بسيفه ...

يفرعه، منظور از اين دسته، همان توانمندان بر دنيا، افسار گسيختگان در شهوت و خشم است، كه در به دست آوردن كمال مطلوب خود از امور دنيوى مى‌باشند.

«اصلات سيف» كنايه از چيرگى و دست درازى است كه به هر آنچه بتوانند به پيروزى و قهر و غلبه و شرّ آشكار و ستم بر ملا و واضح و جز اينها از رذايل اخلاقى دست يابند انجام مى‌دهند.

عبارت الاجلاب بالخيل و الرّجل؛ كنايه از فراهم آوردن تمام ابزار ظلم و ستم است و چيرگى و تسلّط بر ديگران، آماده سازى خويش براى تباهكارى در روى زمين روشن است كه چنين كسى، دين خود را تباه ساخته است.

(7335- 7328) در باره اين كه چرا ستمگر تمام ابزار ظلم را فراهم مى‌آورد! حضرت فرموده است: لحطام ينتهزه او مقنب يقوده او منبر يفرعه براى جمع‌آورى مال و ثروت، براى دستيابى به اسبهاى سوارى و نعمتهاى دنيوى و براى بالا رفتن به‌