خطبه سيّد رضى‌

به نام خداوند بخشنده مهربان، پس از حمد خداوندى كه حمد را بهاى نعمتها، پناه بلاها، وسيله‌اى براى بهشت و سببى براى افزايش احسان خود قرار داد، سلام و رحمت بر رسولش پيامبر رحمت، رهبر پيشوايان و چراغ فروزان امّت باد. رسولى كه از ريشه جود و عصاره بزرگواران پيشين، كشتگاه تبار نيكو سيرتان و شاخه درخت سر سبز پر برگ و بار، برگزيده شده است. درود و رحمت بر خاندان پيامبر كه چراغ تاريكيها، پناهگاه مردمان نشانه روشن دين و وزنه‌هاى برتر فضيلت بودند. درود خدا بر همه آنها باد، درودى كه برابر فضيلتشان و پاداش عملشان و بسنده پاكيزگى اصل و فرعشان باشد تا زمانى كه فجر برمى‌آيد و ستارگان پيدا مى‌شوند.

من در اوّل جوانى و آغاز عمر به تأليف كتابى در خصايص امامان (ع) كه مشتمل بر اخبار زيبا و سخنهاى گرانبهايشان بود پرداختم. غرضى كه به عنوان مقدمه در آغاز آن كتاب آوردم مرا به نوشتن كتاب خصايص الائمه واداشت و پس از آن كه خصايص ويژه امير مؤمنان (ع) را به پايان رساندم، موانع زندگى و گرفتاريهاى روزگار مرا از تمام كردن كتاب باز داشت و همان مقدار از كتاب را كه‌