و توقع القرب من اللّه تعالى بغير طاعة، و انتظار زرع الجنّة ببذر النّار و طلب دار المطيعين بالمعاصي و انتظار الجزاء بغير عمل و التمنّى على اللّه مع الافراط و التجرّي.

الترجمة

و بدانيد اى مردمان كه عبور شما بر صراط است و بر محلّهاى لغزش اوست و خوفهاى لغزيدن اوست و هولهاى مكرر اوست، پس بپرهيزيد از خدا همچو پرهيز نمودن شخصى كه مشغول نمايد تفكر در معارف حقه قلب او را، و بر تعب اندازد ترس خدا بدن او را، و بيدار گردانيده باشد عبادت شب خواب اندك او را، و تشنه ساخته باشد رجاء بخدا روزهاى گرم او را.

مانع شده باشد زهد از شهوت آن و سرعت نمايد ذكر بزبان آن، و مقدم بدارد خوف را بجهة امن از عقوبت، و كناره‌جوئى كند از چيزهائى كه شاغلست از راه روشن هدايت، و سلوك نمايد در أعدل راهها بسوى منهج مطلوب كه عبارتست از ثواب و جزاء مرغوب، و صارف نشود صوارف نخوت و غرور، و پوشيده نشود بر او مشتبهات امور در حالتى كه فايز است بشادى بشارت و راحت نعمت در آسوده ترين خواب و ايمن‌ترين وقت.

بتحقيق كه گذشته باشد از گذرگاه دنيا در حالتى كه پسنديده است و مقدم داشته باشد توشه آخرت را در حالتى كه سعيد است، و شتافته است بعمل خير از ترس خداوندگار، و سرعت نموده است بكردار خوب در مهلت روزگار، و رغبت نموده در طلب خشنودى و رضاى پروردگار، و در رفته از باطل بجهة خوف از كردگار، و ملاحظه كرده در دنياى خود آخرت خود را، و نظر كرده در اول امر خود پيش روى خود را.

پس كفايت است بهشت از حيثيت عطا و ثواب، و كافيست جهنم از حيثيت عذاب و وبال، و كافيست خداوند در حالتى كه انتقام كشنده است و يارى كننده، و كافيست كتاب خدا در حالتى كه حجت آرنده است و خصومت كننده.