دنياك على آخرتك و لا أن تتّبع هوى نفسك أو تأمر النّاس بالبرّ و تنسى نفسك‌[1]، أو تقول ما لا تفعل، فقد كبر مقتا عند اللّه أن تقولوا ما لا تفعلون‌[2] فالويل كلّ الويل لمن اتّبع هواه و باع آخرته بدنياه.

الترجمة

و شخصى ديگرى هست كه نسبت داده شده بأهل علم و حال آنكه عالم نيست پس كسب نمود جهالتها را از جهال روزگار و ضلالتها را از گمراهان نابكار، و نصب نمود از جهة فريفتن مردم دامهاى حيلها را از ريسمانهاى فريب و از گفتار دروغ، بتحقيق كه حمل كرده كتاب مجيد را بر رأيهاى باطل خود، و ميل داده حق را بر آرزوهاى عاطل خود، أيمن مى‌گرداند مردم را از گناهان عظيم و آسان مى‌گرداند جرمهاى بزرك را. مى‌گويد كه وقوف ميكنم و باز مى‌ايستم از شبهه‌ها و حال آنكه در آنها افتاده، و مى‌گويد كه اعتزال ميكنم و كناره‌جوئى مى‌نمايم از بدعتها و حال آنكه در ميان آنها خواب كرده، پس صورت آن مثل صورت انسان است و قلب آن مثل قلب حيوان، پس نمى‌شناسد باب هدايت را تا پيروى كند آن را، و نه باب ضلالت را پس باز ايستد از آن، پس اين شخص كذائي مرده زنده است چه متّصف است بجهل ابدى كه موت است در صورة حياة.

الفصل الثالث‌

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ، و أَنّى‌ تُؤفَكُونَ، وَ الْأَعْلامُ قائِمَةٌ، وَ الْآياتُ‌

[1] ( 1) قال تعالى أ تأمرون الناس بالبرّ و تنسون أنفسكم منه

[2] ( 2) اقتباس من الآية.