هو يقول: و اللّه ما كذبت و لا كذبت فاذا حزير[1] ماء عند موضع دالبة، فقال:

فتّش هذا، ففتشته فاذا قتيل قد صار في الماء و اذا رجله في يدي فجذ بتها، و قلت هذه رجل انسان فنزل عن البغلة مسرعا فجذب الرجل الاخرى و جررناه حتّى صار على التّراب، فاذا هو المخدج فكبرّ عليّ بأعلى صوته ثمّ سجد فكبّر النّاس كلّهم هذا.

و بقيّة الكلام في اقتصاص وقعة الخوارج تأتى إن شاء اللّه عند شرح بعض الخطب الآتية المسوقة لهذا الغرض و اللّه الموفق و المعين.

الترجمة

از جمله خطب شريفة آن سرور أولياء عليه و آله آلاف التّحية و الثّناست در ترسانيدن أهل نهروان كه مى‌فرمايد:

پس من ترساننده شما هستم از اين كه صباح نمائيد جان داده و افتاده در اثناى اين جوى و در زمينهاى هموار اين كودال در حالتى كه هيچ حجة شرعيّه نبوده باشد شما را از جانب پروردگار خود در خروج و نه برهان عقلى باشد با شما در ارتكاب اين امر، بتحقيق كه متحير و سرگشته ساخت يا اين كه بورطه هلاكت انداخت شما را دنياى فانى و در حباله و دام واقع نمود شما را قضا و قدر ربانى و بتحقيق كه بودم نهى كردم شما را از اين حكومت حكمين پس ابا و امتناع كرديد بر من مثل ابا كردن مخالفان و شكنندگان پيمان تا اين كه صرف نمودم راى خود را بميل و خواهش شما و حال آنكه شما جماعتى هستيد سبك مغز و شوريده عقل نياوردم من بشما حادثه و داهيه را پدر مباد شما را، و اراده نكردم در حقّ شما شر و ضرر را بلكه جزاى سوء تدبير خودتان است كه مى‌بريد.

[1] الحزير صوت الماء و الريح ق.