گفت سوگند بخلّاقى حق‌

كه قضا و قدرش بد ز سبق‌

هيچ گامى ننهاديم براه‌

جز قضا و قدرش بد همراه‌

شيخ گفتا كه خدايا صبري‌

كه نداريم از اين ره اجرى‌

گفت خاموش ايا شيخ دژم‌

كه خدا داده ثوابى معظم‌

طى اين راه باكراه نبود

هر كس از ميل خود اين ره پيمود

شيخ گفتا كه قضا ما را برد

گفت وه نيست قضا حتم اى گرد

ور نه بيهوده ثوابست و عقاب‌

نه بود أمر و نه نهى و نه عذاب‌

نه خدا سرزنش مذنب كرد

نه ستايش ز نكوكار اى مرد

اين بود گفته عبّاد وثن‌

گفته لشكر شيطان كهن‌

راستش حضرت سبحان فرمان‌

داده آزاد بدين خلق جهان‌

نهى كرد است برسم تحذير

كرده تكليف ولى سهل و يسير

از گنه چيره بر او كس نشده‌

باطاعت كسى مكره نشده‌

نه عبث خيل رسل كرده گسيل‌

تا كه باشند بمخلوق دليل‌

آسمانها و زمين بيهده نيست‌

در جهان بيهده را نبود زيست‌

اين گمان شيوه كفّار بود

كه مكان همه در نار بود

شيخ گفتا چه قضا و قدرى‌

كرده اين راه بماها سپرى؟

گفت فرمان خدا و حكمش‌

ديگر اى شيخ زبان را در گش‌

گفته حق بود اندر قرآن‌

كه «قضى ربك» روخوش برخوان‌

شيخ فهميد و بشد شاد و سرود

چند شعرى و على را بستود