فيهم و ترى أحوالهم و أفعالهم فعليك بعمل معهم يحبّه اللّه و يرضاه و إمّا طلبا من اللّه تعالى المدد و التوفيق له بعمل ما أمره بها.

الترجمة

اين نامه‌ايست كه أمير المؤمنين علي 7 به عمر بن أبي سلمة كه از جانب آن حضرت حاكم فارس بود نوشته است- و آن كتاب نوزدهم از باب كتب و رسائل نهج البلاغة است:

أمّا بعد دهقانان شهر تو از درشتى و سنگ‌دلى و خوار داشتن و بدى تو شكايت كرده‌اند پس در باره‌شان نگريستم و انديشه كردم نه آنانرا شايسته نزديك گردانيدن ديدم زيرا كه مشركند. و نه سزاوار دور گردانيدن و طرد كردن از آن روى كه با ايشان عهد بستيم و در ذمه ما هستند و چون أمرشان بدين منوال است پس بپوش برايشان جامه نرمى كه پود آن پاره‌اى از درشتى باشد و روزگار را برايشان ميان سخت دلى و مهرباني بگردان، و بياميز با ايشان ميان نزديك گردانيدن و بنهايت نزديكى رساندن، و ميان دور ساختن و بغايت دور ساختن اگر خدا بخواهد (يعنى با اين همه چون تو نزديكى و با آنها حشر دارى و كارشان را از نزديك مى‌نگرى آن چنان با آنها رفتار كن كه خدا بخواهد و مرضيّ او باشد).