الثّالث أن يكون المراد اني خشيت الإثم بما نلت منهم لما جاهدتهم في
الدفع عنه من الضرب و الشتم و غلظ القول و امثالها.
تنبيه
لا شبهة أن
الايات و الأخبار التي جاءت في فضيلة الجهاد لا ينالها يد إنكار بل هي من ضروريات
الدّين فلو كان عثمان إماما عدلا مستحقا للدفاع عنه لرأى عليّ 7 الجهاد
دونه واجبا سواء كان قتل أو قتل و ما يتفوّه بقوله: ما يريد إلا أن يجعلني جملا
ناضحا، أو بقوله: لقد خشيت أن أكون آثما. فتبصّر.
الترجمة
اين يكى از
كلام أمير المؤمنين 7 است كه بعبد اللّه بن عبّاس فرمود.
ابن عباس از
جانب عثمان هنگامى كه محصور بود و مردم گرد خانه او را در مدينه محاصره كرده
بودند، نزد آن حضرت آمد كه آن بزرگوار از مدينه بيرون رود و به ينبع كه از آن
حضرتش بود بسر برد تا مردم نامش را براى خلافت كمتر ياد كنند و بدان شعار ندهند و
فرياد نزنند، و مثل اين خواهش را پيش از اين باره نيز از آن جناب كرده بود، أمير
المؤمنين 7 در جواب ابن عباس فرمود:
اى پسر عباس!
عثمان جز اين نمىخواهد كه مرا چون شتر آبكش گرداند بيايم و بروم (مسخّر او باشم)
يك بار بمن فرستاد كه (از مدينه) بيرون رو (و در ينبع باش) باز فرستاد كه (از ينبع
بيا) اكنون باز مىگويد از مدينه بيرون رو و در ينبع بسر ببر، سوگند به خدا بس كه
(در حق او دفاع كردم و مرگ و دشمن را) از او دفع كردم بيم آن دارم كه گناهكار
باشم