كلّا إنّها كلمة هو قائلها و من ورائهم برزخ إلى يوم يبعثون.

قال و قد أخرج أبو نعيم طرفا من هذه الخطبة في كتابه المعروف بالحلية.

الترجمة

از جمله خطب شريفه آن حضرتست در تنفير أز دنيا و تنبيه بسرعت زوال آن مى‌فرمايد:

دنيا خانه‌ايست ببلا احاطه كرده شده، و با مكر و حيله اشتهار يافته، ثبات ندارد حالات آن، و سلامت نمى‌ماند نازل شوندگان آن، حالهاى آن حالتهاى مختلف است، و مرّات متغيّر و متبدّل تعيّش و التذاذ در آن مذموم است، و أيمنى در آن معدوم است، و جز اين نيست كه أهل دنيا در دنيا نشانگاهانى هستند كه نصب شده‌اند بنشانگي مى‌اندازد دنيا بايشان با تيرهاى خود، و فانى مى‌سازد ايشان را با مرگ خود.

و بدانيد أى بندگان خدا بدرستى كه شما با چيزى كه هستيد در آن از متاع اين دنيا بر طريقه و روش كسانى هستيد كه گذشته‌اند پيش از شما از أشخاصى كه درازتر بودند از شما از حيثيّت عمرها، و معمورتر بودند از حيثيّت خانها، و دورتر بودند از حيثيّت أثرها، گرديد آوازهاى ايشان خاموش، و بادهاى غرور ايشان ساكن، و بدنهاى ايشان پوسيده، خانه‌هاى ايشان خالى، و أثرهاى ايشان مندرس پس عوض كردند بقصرهاى محكم شده با گچ و متّكاهاى مهيا شده، سنگها و حجرهاى تكيه كرده بهم قبرهاى هموار شده بزمين صاحب لحد را، چنان قبرهايى كه بنا كرده شده بر خرابى أطراف آنها، و بخاك محكم كرده شد بناى آنها، پس مكان آن قبرها نزديكست، و ساكن آنها غريبست در ميان أهل محله كه صاحبان وحشتند، و در ميان أهل فراغتى كه مشغولند بهولهاى برزخ، انس نمى‌گيرند ايشان بوطنها، و وصلت نمى‌كنند مثل وصلت كردن همسايها، با وجود اين كه در ميان ايشانست از قرب همسايگى و نزديكى خانه.