بوده و از هرگونه تعرض مصون و محفوظ باشند، به گونه اي كه بتوانند بدون ترس و يا ايجاد مشكلي پيام خود را با صراحت ابلاغ نموده و به وظايف مقرره اي كه به توافق طرفين رسيده است عمل نمايند، و در اين حكم ميان زمان جنگ و صلح فرقي نيست . درصدر اسلام نيز به دستور پيامبر اكرم 6 فرستادگان كفار و مشركيني كه در حال جنگ با مسلمانان بودند اين حق راداشتند كه آزادانه پيام خود را ابلاغ نمايند و كسي متعرض آنان نشود.

حق كفار

اهل ذمه كه در كشور اسلامي در پناه حاكميت اسلام زندگي مي‌كنند اين است كه حكومت اسلامي هر آنچه راخداوند از آنان قبول كرده است قبول نمايد، و آنچه را بر انجام آن متعهد شده اند از آنان مطالبه كند، و هر مسلماني بايدهمچون هم كيشان خود با آنان رفتار نمايد و به پيمانهاي خود با آنان وفا نمايد و آنان را مورد ستم قرار ندهد. همچنين كفار اهل ذمه حق دارند در كشور اسلامي با آزادي به آيين خود عمل نمايند، مشروط بر اينكه به شرايط ذمه عمل نموده و به خوردن مشروبات الكلي و گوشت خوك و ساير محرمات تظاهر نكنند.

حق پناهندگي :

هريك از افراد جبهه كفر - هرچند در حال جنگ با مسلمانان باشد - حق دارد به جبهه مسلمانان پناهنده شود وتقاضاي امان نمايد، و در اين صورت تقاضاي پناهندگي او بايد پذيرفته شود. و امان دادن به او هرچند توسط ضعيف ترين افراد مسلمان باشد معتبر است .

اگر مسلماني كه تابع دولت غير اسلامي است به يك كشور اسلامي پناهنده شود، دولت اسلامي حق ندارد او راتحويل دهد، مگر آنكه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد. و در اين صورت اين موضوع بايد به كسي كه قصد پناهندگي دارد ابلاغ گردد تا او فريب نخورد و به آن كشور اسلامي پناهنده نگردد.

اگر يك مسلمان به خاطر فرار از مظالم دولت كفر يا دولت به ظاهر اسلامي متبوع خود به يك دولت اسلامي پناهنده شود، آن دولت حق ندارد او را تحويل دهد، مگر اينكه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد.

اگر كافري به خاطر تمايل به اسلام به يك دولت اسلامي پناهنده شود، آن دولت حق ندارد او را تحويل دهد، مگر آنكه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد.

اگر مسلمان يا كافري كه تابع دولت اسلامي است به يك دولت اسلامي ديگر پناهنده شود، چنانچه يكي از حقوق مردمي بر عهده او بوده و صاحب حق در صدد گرفتن آن باشد و بدون