حق دارد نظرات علمي و اجتماعي خود را - به شكلي كه با حيثيت و حقوق ديگران مزاحمتي نداشته باشد - آزادانه بيان دارد.

هر انساني حق دارد از ثمره دستاوردهاي علمي، ادبي، هنري و يا صنعتي خود سود ببرد، به شرط آنكه مغاير با احكام شريعت يا مضر به حقوق فرد و يا جامعه نباشد و موجب فساد اخلاق در جامعه نشود. و تشخيص مصاديق آن باحكومت صالح است .

هر انساني حق دارد كه در يك محيط پاك از مفاسد و بيماريهاي اخلاقي - به گونه اي كه در آن بتواند خود و خانواده اش را از لحاظ معنوي رشد دهد - زندگي كند، و جامعه و دولت نيز موظفند زمينه بهره برداري از اين حق را براي همگان فراهم نمايند.

هر انساني حق دارد در زندگي خصوصي خود آزاد و مستقل باشد، و جاسوسي يا نظارت بر كارهاي شخصي وخصوصي و نيز مخدوش نمودن حيثيت او جايز نيست، و بايد در مقابل هرگونه دخالت نامشروع كه موجب سلب حقوق وي مي‌شود از او حمايت گردد، و اگر ضرري بر مال يا حيثيت او وارد شده جبران شود.

داشتن شغل مناسب و مشروع حق هر انسان است، و همه در انتخاب شغل خود آزادند، دولت و مسئولان جامعه نيزموظفند زمينه اشتغال كساني را كه قادر به كار هستند فراهم كنند.

هر فرد مسلمان نسبت به اصلاح و اداره امور عمومي جامعه اسلامي حق اظهار نظر و دخالت مستقيم يا غير مستقيم رادارد، و هيچ فردي را نمي توان از داشتن اين حق محروم كرد.

بازداشت يا محدود ساختن آزادي افراد يا تبعيد و يا مجازات آنان جايز نيست، مگر با اجازه و حكم دادگاه صالحي كه مطابق با موازين شرع و قانون تشكيل شده باشد. و بدون آن هيچ ارگان و يا شخصي حق ندارد نسبت به امور ذكر شده اقدام نمايد.

هر فرد زنداني - محكوم باشد يا متهم - نبايد از حقوق اوليه خود محروم شود، و جايز نيست مورد شكنجه روحي و يابدني قرار گيرد يا به گونه اي حقارت آميز و منافي حيثيت انساني با او رفتار شود، و اگر در اين شرايط اقرار و اعترافي ازاو گرفته شود ارزشي ندارد. همچنين نبايد از حق ملاقات با خانواده و بستگان و نيز از امكانات علمي و بهداشتي محروم بماند. و در صورت تعدي به يكي از حقوق ذكر شده، شخص زنداني حق دارد به دادگاه صالحي كه موردرضايت طرفين باشد شكايت نمايد.[1]

---