مسائل وديعه (امانت)

از اموري كه در كتاب و سنت نسبت به آن تاكيد بسياري شده "امانتداري" است . خداوند در سوره "مومنون" يكي ازنشانه هاي مومنان را امانتداري و رعايت عهد و پيمان شمرده است : "و الذين هم لا ماناتهم و عهدهم راعون"[1] و درحديث از حضرت امام صادق (ع) نقل شده كه فرمودند: "به طولاني بودن ركوع يا سجده كسي نگاه نكنيد، زيرا اين كاري است كه به آن عادت كرده و اگر آن را ترك نمايد دچار ترس و اضطراب مي‌گردد، بلكه - براي شناسايي آن فرد - به راستگويي و امانتداري او نظر نماييد"[2] .

مساله 2389- اگر انسان مال خود را به كسي بدهد كه براي او نگهداري كند و او هم بپذيرد - خواه حرفي بزنند يا بدون اينكه حرفي بزنند مقصود خود را به يكديگر بفهمانند - امانت محقق شده و امانتدار بايد به مسائل امانت عمل كند.

مساله 2390- امانتدار و امانتگذار بايد عاقل و بالغ باشند، پس اگر انسان مالي را نزد بچه يا ص ديوانه امانت بگذارد يابچه و ديوانه مالي را نزد كسي امانت بگذارد صحيح نيست .

مساله 2391- اگر امانتدار چيزي را از كودك يا ديوانه به طور امانت بگيرد بايد آن را به صاحبش بدهد، و اگر آن چيزمال خود بچه يا ديوانه باشد بايد آن را به ولي او برساند، و اگر امانت تلف شود ضامن عين يا قيمت آن خواهد بود.ولي اگر براي اينكه مال از بين نرود آن را از بچه يا ديوانه گرفته و در نگهداري آن كوتاهي نكرده باشد ضامن نيست .

مساله 2392- كسي كه نمي تواند امانت را نگهداري نمايد بنابراحتياط واجب بايد قبول نكند، ولي اگر توانايي صاحب مال در نگهداري آن كمتر باشد و كسي هم كه بهتر حفظ كند نباشد اين احتياط واجب نيست .

مساله 2393- اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براي نگهداري مال او حاضر نيست،

---