مساله 1526- اگر به واسطه ندانستن مساله يكي از كارهايي كه روزه را باطل مي‌كند انجام دهد، چنانچه در دانستن مساله كوتاهي كرده باشد روزه او باطل است، ولي اگر كوتاهي نكرده يا حكم مساله را اشتباه فهميده باشد باطل بودن روزه او محل اشكال است، هرچند احتياط آن است كه دوباره آن را بجا آورد.

مساله 1527- اگر روزه دار از روي اشتباه و فراموشي يكي از كارهايي كه روزه را باطل مي‌كند انجام دهد و به خيال اينكه روزه اش باطل شده از روي عمد دوباره يكي از آنها را انجام دهد، بنابراحتياط واجب روزه اش باطل مي‌شود.

مساله 1528- اگر چيزي به زور در گلوي روزه دار بريزند يا سر او را به زور در آب فرو برند روزه او باطل نمي شود، ولي اگر مجبورش كنند كه روزه خود را باطل كند - مثلا به او بگويند اگر غذا نخوري ضرر مالي يا جاني به تو مي‌زنيم وخودش براي جلوگيري از ضرر چيزي بخورد - روزه او باطل مي‌شود، و چنانچه در ماه رمضان باشد بقيه روز را امساك نمايد و قضاي آن را بجا آورد.

مساله 1529- روزه دار نبايد جايي برود كه مي‌داند يا اطمينان دارد چيزي در گلويش مي ريزند يا مجبورش مي‌كنند كه خودش روزه خود را باطل كند، بلكه اگر فقط قصد رفتن به آنجا را نمايد و نرود بنابراحتياط روزه اش باطل مي‌شود، پس آن روزه را تمام كند و قضاي آن را نيز بجا آورد.

كفاره روزه

مساله 1530- اگر كسي عمدا و بدون داشتن عذر روزه ماه رمضان را افطار كند علاوه بر قضاي آن كفاره نيز بدهكاراست، و كفاره روزه رمضان سه چيز است كه انسان مخير است يكي از آنها را انجام دهد:

الف - گرفتن شصت روزه، به طوري كه سي و يك روز آن پي در پي باشد، و اگر بقيه آن پي در پي نباشد اشكال ندارد.

ب - دادن شصت مد طعام به شصت فقير يا سير نمودن آنها

ج - آزاد كردن يك بنده در راه خدا (كه در شرايط فعلي موضوع آن منتفي است).

مساله 1531- كسي كه مي‌خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد بايد طوري شروع كند كه پيش از گرفتن سي و يك روز، به روزي كه روزه در آن حرام است - مانند عيد قربان - برخورد نكند، همچنين نبايد به روزي برخورد كند كه روزه آن واجب معين باشد. ولي اگر عذرهايي مانند حيض يا نفاس و يا سفري كه در رفتن آن مجبور و از اختيار او بيرون است فاصله شود اشكال ندارد