نمازش را شكسته بخواند.

مساله 1112- مبدا هشت فرسخ آخرين ساختمانهاي شهر است، و در اين جهت بلاد صغيره و كبيره (شهرهاي كوچك و بزرگ) فرقي ندارند، مگر آنكه محله هاي يك شهر بزرگ به گونه اي از يكديگر دور و جدا باشند كه چند محل حساب شوند، و شخصي را كه از يك محله به محله ديگر رفته بگويند مسافرت كرده است .

شرط دوم - آنكه از ابتدا قصد هشت فرسخ را داشته باشد.

مساله 1113- اگر به جايي كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند و پس از رسيدن به آنجا قصد كند به جايي برودكه با هم هشت فرسخ مي‌شود، چون از ابتدا قصد هشت فرسخ را نداشته بايد نماز را تمام بخواند، ولي اگر بخواهد ازآنجا هشت فرسخ برود يا چهار فرسخ برود و به وطنش يا جايي كه مي‌خواهد ده روز بماند برگردد كه مجموع رفت وبرگشت فعلي هشت فرسخ مي‌شود، بايد نماز را شكسته بخواند.

مساله 1114- مسافر در صورتي بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود، پس كسي كه ازشهر بيرون مي‌رود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند سفر هشت فرسخي برود، چنانچه اطمينان دارد رفيق پيدا مي‌كند بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند.

مساله 1115- كسي كه نمي داند سفرش چند فرسخ خواهد بود - مانند كسي كه در جستجوي گمشده مي‌رود - بايدنماز را تمام بخواند، ولي هنگام برگشتن تا وطنش يا جايي كه مي‌خواهد ده روز در آنجا بماند اگر هشت فرسخ يا بيشترباشد بايد نماز را شكسته بخواند. همچنين اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود و برگردد، چنانچه رفتن وبرگشتن هشت فرسخ شود بايد نماز را شكسته بخواند.

مساله 1116- كسي كه قصد هشت فرسخ مستقيم يا چهار فرسخ رفت و برگشت را دارد - اگرچه در هر روز مقدار كمي راه برود - هنگامي كه از مبدا به اندازه اي دور شود كه ساختمانهاي شهر را نبيند و صداي متعارف اذان آن شهر را نشنودوارد محدوده سفر شده، و چنانچه بخواهد نماز بخواند بايد شكسته بجا آورد.

مساله 1117- كسي كه در سفر در اختيار ديگري است - مانند خدمتگزاري كه از خود اختيار ندارد و يا متهمي كه بامامور سفر مي‌كند - اگر مي‌داند كه سفر او هشت فرسخ يا بيشتر است بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر نمي داندبنابراحتياط بپرسد، ولي اگر نمي تواند بپرسد نماز خود را تمام بخواند.

مساله 1118- كسي كه در سفر در اختيار ديگري است، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه