شرط اول - آنكه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعي [1] نباشد.

مساله 1104- اگر رفتن و برگشتن او هشت فرسخ باشد بايد نماز را شكسته بخواند، چه بخواهد در همان شب و روز برگردد يا در غير آن شب و روز، به شرط اينكه نخواهد ده روز در مقصد بماند.

مساله 1105- كسي كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است، در صورتي بايد نمازش را شكسته بخواند كه رفتن اوكمتر از چهار فرسخ نباشد، بنابراين اگر راه رفتن سه فرسخ، و راه برگشتن پنج فرسخ باشد بايد نماز را تمام بخواند.

مساله 1106- اگر سفر او مختصري از هشت فرسخ كمتر باشد يا نداند كه سفرش هشت فرسخ است يا كمتر، نبايدنماز را شكسته بخواند، و در صورت شك اگر تحقيق براي او مشقت دارد بايد نمازش را تمام بخواند، و اگر مشقت ندارد بنابراحتياط واجب بايد تحقيق كند، و اگر دو عادل بگويند يا ميان مردم معروف باشد كه سفر او هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند.

مساله 1107- در صورتي كه تنها يك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است چنانچه از گفته او اطمينان پيداكند بايد نمازش را شكسته بخواند، وگرنه بنابراحتياط واجب نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند، و روزه را بگيرد وقضاي آن را هم بجا آورد.

مساله 1108- كسي كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتي بجا آورد، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

مساله 1109- كسي كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست يا شك دارد كه هست يا نه، اگر در بين راه بفهمد كه هشت فرسخ بوده، چنانچه باقيمانده راه به مقدار مسافت شرعي نباشد بنابراحتياط واجب نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند، ولي اگر باقيمانده راه به مقدار مسافت شرعي باشد پس از حركت از آنجا بايد نمازش را شكسته بخواند.

مساله 1110- اگر بين دو محلي كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت و آمد كند - اگرچه روي هم هشت فرسخ شود - بايد نماز را تمام بخواند.

مساله 1111- اگر محلي دو راه دارد و يكي از دو راه كمتر از هشت فرسخ باشد، چنانچه از راهي كه كمتر است مسافرت كند بايد نمازش را تمام بخواند، و اگر از راه ديگر مسافرت كند بايد

---